sigara bırakma günlüğü

bu günlüğü burda tutmaya karar verdim. belki okuyan başkaları da benzer duygularla yola çıkar diye.
öncelikle bırakma nedenim 10 yıldır içtiğimden artık sağlık sorunları ile karşı karşıya kalmış olmam.
ben sigarayı içmiyorum resmen yiyorum. mesela dumanı ziyan olmasın diye ağzımdan verip burnumdan geri çekiyorum(french inhale). arka arkaya içmeden de duramıyorum (chain smoker).
üzerime sinen duman kokusu nereye gitsem küllük gibi koktugum yönünde yorumlara neden oluyor. burnumda yarattığım tahriş nedeniyle koku alamıyorum artık. kendi kokumu duyamıyorum. mutfakta sucuk pişiriyorum onun kokusunu kafamı eğip yaklaştırmadıkça alamıyorum. deniz kenarında gezerken denizin kokusunu alamıyorum. çiçeklerin kokusu yok artık.
gece uyurken nefesim daraldı yine ve boğulurken sudan çıkmaya benzer bir hisle nefes alma mücadelesi ile uyandım bugün.

neden?

çünkü bana verdiği zevki seviyorum. yemek sonrasi, kahve yanına, yorgunluğun üstüne, sohbet arasına derken bana zevk veren anların içine sigarayı baş köşeye oturtmuşum, o da rol çalmış.

şimdi bana geçici zevk veren şeyin kalıcı zararlarını bir nebze olsun önlemek için bugün yeni bir başlangıç yaptim.

güne kahve sigara ile başlardım.
güne duş alarak başladım.
dişlerimi fırçaladım, dilimi hindistan cevizi yağı ile kazıdım.
ağzıma naneli bir sakız attım.
su içtim.
mis kokulu losyonumu sürdüm.
küllükleri kaldırdım.
arkadaş ortamında alışmıştım yine onların yanında bırakacağım dedim.
dışarı çıktık hep beraber, içtiler paketlerce, elimi sürmedim.
onlardan daha az ortamdan zevk alıyormuşum hissine de kapılmadım.
sadece günün ilerleyen saatlerinde gerildim, üzerimde bir huzursuzluk eksiklik hissettim. aksama doğru baş ağrısı başladı. abim içerken uzattı bir tane, almadım. kendimle gurur duydum.
şimdi ilk gün geride kalırken bunun gibi bir 20 tane daha benzer gün yaşar sonra bu beladan kurtulurum. diye kendimi motive ediyorum.
günlük olarak yoksunluğun belirtilerini ve mücadelemi paylaşacağım. bakalım kim kazanacak.

midemi bulandırıyor. bende peş peşe yakardım. parama yazık ettiğimi düşünüyorum. sağlığıma da. son birkaç gündür çok midemi bulandırıyor. ağzımın tadını iyice bozuyor. marlboro red bağımlısıydım, son zamanlarda çeşit çeşit sigara içtim. parliament'ten bile soğudum artık. olsa da az içiyorum son günlerde. bugün paket almadım mesela. param olmasına rağmen.

sigara, ne zaman tiksinti gelirse o zaman birden bırakılır *

bir 8-9 gündür içmiyorum. aniden oldu. içmicem dedim içmedim.

bugün üçüncü gün.

öncelikle ikinci günden bahsedeyim biraz.
ilk günden bile fark ettigim şey nefes alışımın kalitesindeki artma oldu.

burun içinde yanlarda bulunan konkalar havayı hem vücut sıcaklığına uygun hale getiriyor hem de nemlendiriyor . sağlıklı çalışan konkalar akıllı sisteme sahip. kirli hava girişini önlemek için büyüme yapıyorlar. dolayısıyla siz ne kadar çok kirli havaya maruz bırakırsanız onlar da sizi korumak için o kadar büyüyorlar. sonuç olarak hava yolunuz daralmış oluyor, siz de daha az nefes alabiliyorsunuz.

ilk günden bile uyurken bir nebze de olsa rahatlamış olmam ikinci güne iyi bir motivasyonla başlamamı sağladı.

güne kahve içerek başladım. bol bol su ictim.
yine duş aldım, güzel kokan losyonları sürüp artık sigara kokmadigim için mutlu oldum.
öğleden sonra bir kriz geldi. tam günün yorgunluğu çökmüştü, bu yorgunluğun üzerine kahve ile nasıl güzel olur diye içimden geçirdim.
hemen kalkıp dişlerimi fircaladim, ağzıma sakız attım. o anı atlatınca içme isteği de geçmiş oldu. akşam bol bol çay içtim. fark ettim de çayla o yoksunluğu gidermeye çalışıyorum.

üçüncü güne yine kahve ile başladım. bu sefer sigara canım çekmedi. hayret ettim kendime. halbu ki kahve ile dört beş tane arka arkaya içerdim. üçüncü günde isteksizligin başlaması iyi bir gelişme oldu doğrusu. günlük duş almanın da etkisi var sanırım. duştan ve dişleri fircaladiktan sonra oluşan o ferahlığı çok sevdiğim için sigara ile ilgili zihnimdeki görüntüleri iyice cirkinleştiriyorum.

şimdi çay içiyorum. yatana kadar sıvı tüketmeye devam. bir de sinir olduğum durumlar oldu. o anlarda hemen sigaraya sarılırdım. onun yerine telefon defterine sinir olduğum durumlar ilgili yorum ve tespitler yaparak bir yazı yazdım. yazmak da iyi geldi ve sigara krizine mani oldu.

gece yatmadan dişlerimi fırçalar, dilimi hindistan cevizi yağı ile kazıyıp, güzel bir de ağız bakım suyu ile de taçlandırırsam mis gibi bir final olur. bu yeni sürecin heyecanla beklediğim yanı kendime daha çok bakım yapmam oldu. bakım sonrası hissi bile bağımlılık yapabilir.

bugün 6. gün. yeni rutin oluşturma çalışmaları devam ediyor.

sabah kalkınca 10 dk boyunca hindistan cevizi yağını ağzımda tutuyorum. gargara gibi değil ama ağzımın her yerine gelecek şekilde çeviriyorum. sonra temiz bir ağız kokusu ile nefesimin kokusu değişiyor.

kahvemi yapıyorum içine 1 çay kaşığı yine hindistan cevizi yağı ekliyorum. hem tadı güzel hem yağ yaktiriyor.

kahvaltıyı öğle yemeği saatinde yaptığım için aralarda sıvı tüketiyorum. en korktuğum şey sigarayı bırakınca kilo alır mıyım düşüncesi idi. onun için de dikkat ediyorum ve canım sıkıldığında yiyecek bir şeyler aramak yerine sakız atıyorum ağzıma. çayı çok içiyorum. açlığı bastırıyor bunlar, ben de öyle en azından onu biliyorum. bir de akşam yemeğini bıraktım. akşam öğünü için bir avuç tuzsuz sarı leblebi yiyorum çayla. yatana kadar su içiyorum. 6 günde bir buçuk kilo da verdim, hem sigara içmiyor hem zayıflıyorum, ne müthiş değil mi!

gelelim sigaranın kötü hasarlarından biri olan parmak sararmasına. sigarayı tuttuğum elimin işaret parmağı halen sarı. 6 günde defalarca yıkandı, sıcak soğuk su temas etti ama hala sarı. dışarıdan gözlemlenebilir hasarı böyleyse 10 yıldır içimdeki organlara verdiğim zararları düşününce kendim için üzülüyorum, vicdan yapıyorum. canım kendim sana bu kötülüğü yaptığım için beni affet ve kendini iyileştir!

artık canım çekmiyor sigarayı. dün dairede vatandaşın biri öyle sinir etti ki arada çıkıp diger memurlarla eskisi gibi arka arkaya içsem stres atsam rahatlasam dedim, bu düşünce bile midemde yanma hissi oluşturdu. çok içenler bilir o mide ve boğaz yanmasını. vazgeçtim o düşünceden anında. teşekkürler kendim, böyle devam edelim!

aylar oldu ama hâlâ çok arada canım çekiyor, fakat içmiyorum, içmem de. kokusundan bile rahatsız oluyorum artık. ama yine de nedense çok nadiren de olsa canım çekiyor, hâlâ anlamış değilim. tadının da iğrenç geleceğini ve keyiften çok pişmanlık yaratacağını da biliyorum. sen de bil bunu. 5 ay olmuş benim. daha da başlamam artık. ne rahatmış be!
ve tavsiyem: "sadece alkolün yanında içiyorum, sadece okey atarken 2 dal içiyorum, bağımlısı değilim be hacı abi vs..." diyen kişilerin yanında da fazla bulunmamak lazım. sabır diliyorum.
3 ay önce yazdığım ve okumanız gerektiğini düşündüğüm alakadar entryi de şuraya bırakayım:
#2421765

zaman çok hızlı akıp gidiyor. bugün 14.gun. son iki günüm benim için sigarasız geçmeyecek günlerdendi ama o da geçti. artık parmağımdaki sararma gitti. sanki hiç başlamamış gibi artık içmeyenler tayfasından olmak gururlandırıyor beni. az önce yolda yürürken adamın biri son kez çekti ve fırlattı izmariti. yanımdan geçti. aldığım koku bana yapılan eleştirilerin az bile olduğunu yüzüme vurdu. kokuyor arkadaş leş gibi hem de.
kalabalık yerde çalıştığım için her sigara ictigimde ağzımı yüzümü sürekli yıkamak zorunda hissediyordum. cildim kuruyor yanımda hep nemlendirici taşıyordum. bunun devamlı tekrar etmesi insanı yoran bir şeydi. bundan bile kurtuldugum icin iyi hissediyorum.
kullandığım parfümün gercekte olduğu kokusunu taşıyabilmem bile hoşuma gidiyor.
günleri biriktiriyorum artık. damlaya damlaya 14 oldu. darısı 14. ayına:))

tam üç ay önce bugün çıktığım yolda pes etmediğim için kendimi tebrik ediyorum. artık nefes nefese kalmadan bırakın merdiven çıkmayı koşabiliyorum. ohh be yaşasın temiz havayı içine çekmek. aklıma bile gelmiyor. yanımda içenler var, canım bile çekmiyor.
varsa düşünen geç kalmasın. zararın neresinden dönersek kardır.

bazıları için güçlü bir motivasyon kaynağı. ben ne zaman heveslensem bu bana daha çok sigarayı hatırlatacak gibi geliyor komple sigarayı bırakma düşüncemden de vazgeçiyorum.

bu başlığa sigarayı bırakanlar yazıyor genelde ama ben istisna olayım, 8 yıllık eşim ve 15 yıllık arkadaşım benim baskılarım sonucu sigarayı bıraktılar. eşim istemeyerek bıraktı, zaten epeyde uzun sürdü bu tartışma süreci ve sonunda biorezonans denilen teknikle bıraktı. burada uzun uzun tekniği anlatamayacağım şimdi araştırın ama ilk 5 gün epey zor geçti. bu teknikte 1 ve 3. yün bir makineye bağlanıyorsunuz o size yardımcı oluyor. diğer günler ızdırap gibiydi, sürekli sinirli agresif depresif kompulsif defansif ofansif kısaca kötü bir haldeydi. benim için tabi süreç iyiydi. daha sigarayı içmeyi bırakın dokunmadım. sigaraya dokunmaktan hile tiksiniyorum, sigara içen insanın elini sıkmam, askerde mıntıka temizliğinde sigara izmariti toplamadım diye çok şınav çektim. o derece tiksiniyorum yani, dolayısıyla benim için çok güzel oldu, eşimin cildi güzelleşti, göz altı morlukları varmış sigarayı bıraktı düzelince farkettik. koku duyusu çok açıldı, her türlü peyniri yiyen artık yarısını yiyemiyor. lezzet çok açıldı dolayısıyla iştahta açıldı. eskiden yemiyordu zayıftı şimdi yiyor yine zayıf anlamadım. şuan benim için her şey pozitif ama kendisi başta çok zorlandı, şimdi o da şükrediyor iyi ki bırakmışım diye.

sigara almadım ama otlanıyorum. o sayılır mı?

24 saat içinde 1 sigara içtim sayılıyor mu?

"kaç" günlüğü..!! ben de, tanıdıklarımın çoğu da fazla sürdüremedi de..

temmuzda 10 tl zam geliyomuş bizim bakkal söyledi. oradan 2 paket marlboro edge versene dedim.

burası da senin blogundu zaten kardeşim aferin böyle devam.

diktiniz formatı eylediniz viran zaten.
ortada karışan eden de yok dilediğiniz gibi at koşturun alimunyum....

son dumanı ambulansa bıraktım. ondan beri içmiyorum. yedi yılı geçti.

kolay gelsin, kutlarız demekten fazlası fazla. kendi adıma, bıkacak sayıda yöntem ve girişime rağmen bırakamamış biri olarak iyi örnek sayılmam. sigara bırakma günlüklerinin büyük çoğunluğu da mizah yapıtlarından oluşuyor.
umuyor ve diliyorum ki başarırsınnız.