1.
bağımlısı olduğuna hala inanmadığım ama içmekten büyük keyif aldığım bir zehir türü. tanımda özellikle zehir türü dedim. içinde kaç çeşit zehir olduğu, adları, sanları, oranları hep yazılmıştır zaten.
bu yazıyı bugün yazmamın iki nedeni var: birincisi bugün içtiğim ilk sigarada hissettiğim iki 'test'.
birincisi sanırım fare zehirinin tadıydı. fare zehirinin öteki adını formaldehit sanıyordum, değilmiş, fare zehirinin orijinal adını yazmamın pek yararı yok ama formaldehit ilginç bir madde, bak o yazılabilir. neyse, daha fare zehirini yeni algılamışken ikinci tadı hissettim. bu o kadar nostaljikti ki, beni geçmişe götürüp getirdi. ailedeki 'zengin' ve çapkın akrabalardan birine aitti bu koku; briyantin. hiç tatmadım ama kokusunu biliyorum, briyantini de bir ara enfiye ile karıştırıyordum. kokulara karşı bir hassasiyetim ve zaafım olduğu doğrudur. hatta daha ileri giderek kokusunu beğendiğim şeyleri tadarım da.*
gerçekten sigara kokusuna ne başkalarında ne kendimde tahammülüm olmadığı için belki de bu takıklık. mesela en büyük zaaflarımdan biri, uluslararası havaalanlarındaki 'duty free'lerde oyalanmaktır ama tek bir bölümünde; önemli koku markalarının reyonları önünde. aslında burun üç kokudan sonra pert oluyor. (olsun, onun da çareleri var.)
şimdiye kadar kendimde en çok sevdiğim üç koku oldu: miss dior originale, ysl paris, kenzo flower. ama ilki gerçekten olağanüstü. sonra fark ettim; bu üç parfümün de ortak yönü ağırlıklı olarak beyaz çiçeklerden yapılmalarıydı, özellikle yasemin ağırlıklı. yasemini o kadar çok seviyorum ki, yazın bahçelerden topladığım yaseminleri kışın çaylarıma katık ediyorum.*
konu sigara zehirinden o kadar dağıldı ki, yeniden toparlamam lazım. bugün ciddi ciddi sigarayı bırakmayı düşündüm. pilates yaparken kalbimin çok daha hızlı çarpmasının bir nedeni açlıksa, öteki de sigaraydı bence. *
bugün sigara almadım. evde birkaç tane var, bakalım n'olacak?
bu yazıyı bugün yazmamın iki nedeni var: birincisi bugün içtiğim ilk sigarada hissettiğim iki 'test'.
birincisi sanırım fare zehirinin tadıydı. fare zehirinin öteki adını formaldehit sanıyordum, değilmiş, fare zehirinin orijinal adını yazmamın pek yararı yok ama formaldehit ilginç bir madde, bak o yazılabilir. neyse, daha fare zehirini yeni algılamışken ikinci tadı hissettim. bu o kadar nostaljikti ki, beni geçmişe götürüp getirdi. ailedeki 'zengin' ve çapkın akrabalardan birine aitti bu koku; briyantin. hiç tatmadım ama kokusunu biliyorum, briyantini de bir ara enfiye ile karıştırıyordum. kokulara karşı bir hassasiyetim ve zaafım olduğu doğrudur. hatta daha ileri giderek kokusunu beğendiğim şeyleri tadarım da.*
gerçekten sigara kokusuna ne başkalarında ne kendimde tahammülüm olmadığı için belki de bu takıklık. mesela en büyük zaaflarımdan biri, uluslararası havaalanlarındaki 'duty free'lerde oyalanmaktır ama tek bir bölümünde; önemli koku markalarının reyonları önünde. aslında burun üç kokudan sonra pert oluyor. (olsun, onun da çareleri var.)
şimdiye kadar kendimde en çok sevdiğim üç koku oldu: miss dior originale, ysl paris, kenzo flower. ama ilki gerçekten olağanüstü. sonra fark ettim; bu üç parfümün de ortak yönü ağırlıklı olarak beyaz çiçeklerden yapılmalarıydı, özellikle yasemin ağırlıklı. yasemini o kadar çok seviyorum ki, yazın bahçelerden topladığım yaseminleri kışın çaylarıma katık ediyorum.*
konu sigara zehirinden o kadar dağıldı ki, yeniden toparlamam lazım. bugün ciddi ciddi sigarayı bırakmayı düşündüm. pilates yaparken kalbimin çok daha hızlı çarpmasının bir nedeni açlıksa, öteki de sigaraydı bence. *
bugün sigara almadım. evde birkaç tane var, bakalım n'olacak?
devamını gör...