sinemada esas adamın yakışıklı olma zorunluğu

sinemada neredeyse kanunlaşan durum.
30- 40 yıl öncesine kadar filmlerde eas oğlanın sadece yüz yakışıklılığı yeterli görülürken, son 20 30 yıl içinde buna esas adamın uzun boylu, yapılı ve kaslı olması da eklenmiştir.

hedef kitlesi karenlar olduğu için şaşırtmayan zorunluluktur. bizim türk dizilerindeki zengin iş adamlarıyla yarışırlar.

günümüzde gişe kaygısıyla yapılan tüm dizi ve filmlerde sadece erkek yakışıklı değil aynı zamanda kadınlar da manken gibidir.

ama eski kaliteli filmlere baktığımızda bunun pek de öyle olmadığını, kaliteye önem verildiğini görürüz.

(bkz: kemal sunal)
(bkz: ilyas salman)
(bkz: ayşen gruda)
(bkz: adile naşit)
(bkz: münir özkul)

garip gelebilir ama sadece komedi ve porno filmlerde boyle bir zorunluluk yok. guldurmek aglatmaktan, kaldirmak indirmekten zor oldugu surece bu boyle devam edecek. aldigim birkac sinema dersinin, eisenstein parcalamamin, nyu tisch'te katildigim workshop'larin bana en buyuk katkisi su kurali ogretmesiyle olmustur

...ve evet. ilyas salman'dir aslinda sinemamizin cirkin kral'i. yilmaz guney dedikleri dallamanin tekidir. ayrica gerizekali turk izleyicisi hep kaybettigi icin, bir sekilde hep kazanan kemal sunal'i sever. ama kendisi aslinda ilyas salman'dir. kendini ekranda gostereni sevmez o yuzden. at suratli kemal sunal'a anirarak guler. donemin italyan sinemasinin unlu ismi franco franchi'nin kotu bir karikaturudur kemal sunal, fazlasi degil.

su adamdan daha yakisiklisi var mi ya?