sobalı ev

üstüne kestane, elbise kurutma lelleri vs, bi gözünde de elma pişer

her şeyin çok güzel olduğu dönemlerdi keşke o yıllara geri dönsek bana sobalı evimi verin.

ahh ananemin evi gelir aklıma. gece çaydır, kestanedir, portakal kabuğudur, sobaya tükürmektir yaparsınız keyfinizi; sabah bir kalkarsınız ortalık buz gibidir. haydi bakalım çık çatıya odun kömür topla şimdi. hey gidi..

eski evimiz. 200 yillikti ama guzeldi be.

bugün bir arkadaş toplantısında yine biri tarafından soba güzellemesi yapıldı. yok üzerinde pişirilen kestaneymiş, yok soba sıcaklığı çok güzelmiş, yok yanan odun huzur verirmiş falan derken gereksiz romantizm!

kendisini bir miktar rencide ederek, sobalı evin olumsuz yanlarını bir çırpıda sayarak savuşturdum. bak bunu yapmayın. bana hiç yapmayın. yıl olmuş bilmem kaç. soba güzellemesi ney lan?

küçüklüğümü hatırlatan hede.
tek oda ısınır, diğer yerler soğuk olur. zorunda kalmadıkça o odadan çıkılmaz. küçük olanlar hep sobanın yanında uyur. bikere uyurken elimi sobaya çarpmıştım da yanmıştı.

şömine evet ama tek ısı kaynağı soba olursa o ev eziyet olur...
yerden ısıtma kombi vs vardır birde şöminen vardır o enfes ama bu devirde soba güzellemesi yapan ne biliyim hiç sobanın kahrını çekmemiştir... hiç kovayla odun kömür taşımamıştır... hiç baca temizlememiştir. hiç kül dökmeye gitmemiştir... şimdi tek tuşla ısınıyorsun mis gibi

soba eşittir işkence arkadaşlar. külüydü kömürüydü odunuydu... doğalgazda hayat var gerçek manada.

sobalı evi diil de ananemi ve evini özlüyorum. yoksa bence de soba her kış öncesi kurumunu dök, borularını temizle, kömürlüğe odun kömür at şeysileriyle tantanalı bi aparattı. ama işte çocuktuk, işin bu pislikleri ile uğraşmıyoduk, kestane kızartıp, mantar koymak güzel geliyodu. bi de kağıtların yanarkenki kokusu hala bence güzel bişey. buradan kaldığını düşünüyorum bu hissin.

he bi de elin zengini evine şömine koyunca "uuuvv", biz soba koyunca "ivv pispis kaka". yav aynı teknoloji? hatta şömine daha bi geri, boru ile evin içinde döndürmüyosun o ısıyı. neyse. kinli bitirmeyeyim entryi.

adam gibi deneyimleyemediğim ev türü. kalorifer denilen, ucube sistemlerle hayatımın çoğu geçti.

ne zaman yanımda övülse öfke atağı geçirmeme sebep olan mezbelelik. artık sakin olmaya karar verdiğim için karşımdaki bu uslanmaz romantiğin neden sobalı ev övdüğünü anlamaya çalışıyorum.

bir kaç soru soruyorum, aldığım cevaplardan anlıyorum ki bu romantik bireyin 2 sorunu var. 1.si -ki genel olarak ülkemizde çok yaygındır- yeterli fiziksel şiddet görmemiş olması. 2. ve en önemli sorun ise kül boşaltma sorumluluğu yaşamamış olması. böyle bir deneyimi yok. kül bilmiyor. zamanında kül adına mobilize olmamış bir çocukluk.

bu sorunlardan 2 si ile ilgili de hiçbir şey yapamayız. insanların fiziksel şiddet ile şekillendirilebilmeleri için çok küçük bir pencere vardır belirli yaşlarda açılan. o kaçtı çoğu yetişkinde. diğer sorunda ise karşımızda bireyin konfor arayışı ve rusya'dan görece ucuza sağlanan ama devletin vatandaşına -elbette- birazcık pahalı sattığı o inanılmaz şey var. doğalgaz.

millet olarak zor zamanlar geçiriyoruz. şu günlerde en azından soba, sobalı herhangi bir şey övülmesin. soba harika bir şey olsaydı bu şekilde hızla yok olmazdı. sobalı evden nefret ediyoruz. bu yüzden terk ettik.