sokağa çıkma kısıtlamasına uyulmaması

bugün sokaklar normalden daha fazla kalabalık gibi geldi. bu hafta sonu kısıtlama yok muydu diye düşünmedim değil. çoluk çocuk herkes parktaydı.

çok şükür yalnız değilmişim. yasak var diye çıkmayan sadece benim sanıyordum. insanlar hiçbir haftasonu olmadığı kadar dışarıda sanki. ben de ekmeği balkondan sepet uzatıp alayım vay arkadaş.

ekmek al sen de gez dediğim tanım, daha önce de demiştim. böyle yasağa böyle tarak.

çıkamayanaların çıkabilenlere kızdığı bir kaç yıl sonra bilimcilerin "dün dündür bu gün bu gündür" deyip güleceği, ömrümüzden çalınan günler.

sokaklarda, parklarda insanlar cirit atıyor. sosyal mesafe 0. ortamlarda pandemi ile mücadele ediyoruz dersiniz.

yasak, yasak gibi olmalı.
hele konu bizim millet ise, azıcık açık kapı bırakırsan, onu ardına kadar açacak mutlaka bir sebep bulur.

bakkal açık, market açık, tatlıcı çekirdekçi açık, al sana mazeret.

hayır bunların akşam saat 17'ye dek açık olduğunu artık sağır sultan bile bilirken, tam da şimdi oturduğum yerden görünen şok marketin kapısına yüklenen adamı gördüm.
market kapanalı 1 saatten fazla zaman geçmiş, çocuklar içeride temizlik vs. yapıyor, adam kapıyı omuzluyor.
hafta içi ne b..k yedin, sabahtan beri neredeydin de bu saatte marketin kapısını tepikliyon be angut ! derler adama da, hangi birine diyecen,

başta da söylediğim gibi böyle saça böyle tarak ...

elinde poşet olan bir taraftan köpeğini gezdirenler ultrasonik yasaktan muaf sandıklarıdır.

adı üstünde “kısıtlama” olduğu için bir sakıncasını görmediğim durumdur. insanlar market alışverişini veya sporunu yapıyor bırakalımda nefes alalım birazda olsa.

açık havaya çıkıp tek başıma yürüyerek hastalığın yayılımına mı destek oldum ben şimdi? 9 haftasonu boyunca oturdum ama artık yeter. aldım elime bir poşet yürüyüş yaptım. kapalı bir alanda kongreye mi gitseydim acaba tepki toplamamak için bilemedim şimdi.

sistemin açığını bulan insanların yaptığı iştir. eline bir poşet alarak sokaklarda toplanıp sohbet muhabbet edenleri bile vardır. bugün fırının yanında en az otuz kişilik bir grup maskeleri indirmiş çay içiyordu mesela. o otuz kişinin birinin hasta olmasının nasıl bir yayılıma sebep olacağını düşünmek bile korkutucu.

sokak yasak ama poşet serbest. hal böyle olunca poşeti kapan kendini sokağa atıyor. al pacino'nun (bkz: şeytanın avukatı) filmindeki : bak ama dokunma, dokun ama tatma, tat ama sakın yutma sözleri gibi. birbiriyle ara sıra çelişen ve esneklikler gösteren kurallar bütünü.

suistimale açık diye bunu sonuna kadar sömürenlerin, kısıtlamaları ve kendileri de dahil kimseyi umursamayanların yaptığı işgüzarlık. işgüzarlık dedim, hakarete varmasın diye.

şu süreçte kısıtlama olsun olmasın elimden geldiğince her şeye dikkat ettim, özen gösterdim. beni düşünmeyenleri de düşündüm.

pandemi nedeniyle gelen kısıtlamalarda il dışı çıkış yasağı olduğunda bir kere izinli il dışına çıktım, onda da iş çıkışı nedeniyle eşyalarımın hepsini şantiyeden alamadığım için kalan eşyalarımı almaya gittim. 2 gün izinli olmama rağmen, birkaç saatte eşyalarımı toparlayıp aynı gün içerisinde ikamet ettiğim yere geri döndüm.

onun dışında haftasonu marketler açık olduğu halde bir kere bile ne markete ne başka bir yere gittim. neredeyse bir senedir hiçbir yere de gitmedim. bırakın arkadaşı, çok yakın akrabalarımla bile görüşmedim bu süreçte.

ama maşallah mecbur kalmadığı halde dışarı çıkan, oraya buraya, tatile, eğlenmeye giden, hız kesmeden hayatına devam eden birçok tanıdığım var.

sorumsuzluğunuzun bedelini biz ödemek istemiyoruz. illa zorla mı olsun bazı şeyler. bağlayalım mı sizi yoksa çoban mı dikelim başınıza, anlamıyorum ki.

balkona bile çıkamıyorum. ama gezenlere iyi geziler.

herkes sokakta geziyor, çocukları dışarıda oyun oynuyor. daha tuhaf olanı yine eline poşet alanlar market bahanesiyle tur atıyor.

israil konsolosluğunun önüne lanet okumaya gittiğinizi söyleyip araya birkaç da beddua sıkıştırırsanız eğer, siz de kısıtlamaları delebilir, özgürce dolaşabilir ve hatta ceza dahi yemeyebilirsiniz.