solaris (film)

roman ile filmin ele aldıkları mesele çok farklı. romanda gezegeni kaplayan okyanus ön plandayken, filmde insan ana eksene alınıp, yaşayan bir organizma olan okyanusun insan üzerinde tesirlerinin yansıması ele alınır. bu yansımalar için doktor kelvin tabi ki mükemmel bir örnektir. kelvin kendisinde vicdani sorgulamalar yaşayan, kafası karışık bir adam. iç hesaplaşmaları yoğun. babası senin türündekileri uzaya göndermek tehlikeli derken haklı ama benim söylemek istediğim şey başka.

kelvin'in kendisi için intihar eden kadın ve annesi dahil olmak üzere kafasında sevdiği kadınlarla ilgili açık yaralar var ama esas mesele babasıyla. filmin takriben 27. dakikasında baba ''vedalar abartıldığında sonradan kendini berbat hissedersin'' diyor. akabinde yemekten sonra konuşmamız lazım ifadesini kullanıyor. burton'la yaşanan o tartışma ve burton'un ani çıkışı olaya mani oluyor. sonrasında kelvin notlarını yakarken babası yanına geliyor, orada biraz tutuk. pek konuşamıyorlar. muhtemelen babası ölümcül bir hastalığa yakalanmıştı, onu söylemese de sezdirmek istedi. veya kelvin bunu sezdi ama anlamamazlığa geldi. ikisi de kelvin'in odaklanması gereken bir görevi olduğunu biliyorlardı.

son sahne işte bu yukarıda düşündüğüm şeyin bir yansıması. kelvin babasından af dileyip ayaklarına kapanıyor. muhtemelen babası artık hayatta değil. tabi o anın incil'de geçen the lost son ( müsrif evlat) darbı meseline yaptığı vurgu da çok açık.