son kez olduğunu bilmeden mutlu bir gün geçirmek

filmlerde görülen ağlatıcı olay. çok alakasız iki isim, mesela orhan gencebay ve hülya avşar aynı gün içinde lunaparka gider, pamuk şeker yer, martılara simit atar, yemek yer, şaka yapar, dans eder ve ertesi gün kız ayrılır. çünkü tam akşam eve giderken kanser olduğunu öğrenmiştir. orhan babayı üzmemek için bunu demez. "pis kamyoncu şerefsiz o makine yağı kokan ellerini çek üzerimden fakir ahahaah" der. yapılmamalı bunlar. yapılınca yeniden bir damar parça girer.

koyarmis insana. evet.

orhan gencebay'ın piknik tüpü gibi kocaman bir kafası var. ne zaman orhan gencebay konusu geçse aklım gelir. keşke görmemiş olsaydım.
tanım yapacak olursam. bu kadar duru bir mutluluğu en son 20 yaşındayken yaşadım. anneannem mavişim ve ben.
bu ortamda nasıl mutsuz olunur ki? *

son kez olduğu idrak edildiği anda insanın kalbine bıçak saplar gibi bir his zuhur eder, zordur.

ömer ve eyşan için söylenebilir.
ps : horozbu eyşan.s