sorumluluk anlarında basit şeylerin verdiği zevk

birkaç kez okuyunca anladığım başlık.

ciddi sorumluluk gerektiren iş anlarında gündelik hayatta oldukça basit geldiği için ağız eğip ötelediğimiz durumları yapmanın bile o an ki işe kıyasla göze çok daha yapılası gözükmesi durumu.

bir gece dahiliye nöbetinde asla oturmadan koşturup dururken, esas kendi kliniğimdeki nöbet tutan arkadaşların yanına uğradığımda onları çay kahve faslında görünce gelmişti aynısından.

neyse ki kendi kliniğimin nöbetleri de berbat ötesi geçiyor da gönlüm kalmıyor.

aşırı yoğun olduğunda gözü hiçbir şeyi görmeyenlerin bile bazen iflahını kesen zevktir.
bir fincan kahve içmek bile bu kadar zevkli olabilir mi gerçekten diye sorgulatır insana.. bir anne, çocukları peşinde koşarken hiçbir zaman sıcak olarak içemediği o çayı neredeyse aşerirken buluverir kendini.. işlerin yoğun olduğu bir gün, stres içindeyken birden önceki günden yapmış olduğu yemeklerin kendisini evde beklediğini hatırlamak, yüreğine ferahlık serper insanın...*

mesela kacmak gibi, sorumluluktan kacmak yani. evet.