sözlükte sevilmenin verdiği büyük sorumluluk

"dürüstlükte ermolettin gibi olmak" diye bir deyim vardı sanırsam. hah o tam burası için.

#450300 tam üç gün önceydi vay be hayat ne garip.

valla ben oralet içtikçe seni anıp seveceğim kardeşim ondan ihtiyacım yok öyle nickaltına falan dediğim sorumluluk.

sahip olan biri bilgi verebilir mi? zira hiçbir fikrim yok bu konuda.

öyle bir sorumluluğum yok hamdolsun. gelişine çakıyorum tanımları valla. ne yapalım kardeşim nabza göre şerbet vermeyi bilmiyoruz ki. neyse sevene can feda sevmeyene elveda demişler. yapacak bir şey yok.

hiçbirimizde olmayan sorumluluk. o neymiş öyle?

sorumluluk demeyelim ama arada hayal kırıklıkları yaratabilirsiniz insanlarda. o da tamir edilemeyecek bir şey olmaz çoğunlukla, çok manyakça bir iş yapmadıysanız. hatta belki manyakça bir iş yapsanız bile tamir edilebilir. sonuçta insan değil miyiz? beşer şaşar demişler.

bu sorumluluğu hissetmek için büyük bir kitlenin ya da tüm sözlüğün sizi sevmesine gerek yok. tıpkı normal yaşantımızdaki gibi. bir kişinin bile yazdıklarınızı dikkate aldığını, okuduğunu bilmek büyük etken. en azından benim için önemli. tarzımı ve düşüncelerimi ifade etmemi yönlendirecek boyutta değil elbette. sadece bazen "bu tanımı yazmaya gerek var mıydı sahiden?" diye düşünmeme ve tanımı silmeme sebep oluyor.

rahatsızı kürsüye alalım.
konuş rahatsız.*

*

sevilmemenin verdiği sorumsuzluk gibi değildir herhalde.

insanın sevdiği insanlara karşı hissettiği sorumluluğa benzeyen sorumluluk ya da sorumsuzluk olabilir.
arkadaşlarım mesela, ben onlara karşı nasıl bir sorumluluğa sahip olabilirim ki?
onlar beni mutlu görmek ister, ben onları mutlu görmek isterim.
ailem için de aynı şey geçerli.
onları terk edememek mi?
sözlüğü terk etmemek mi?
misyonunu değiştirmemek mi?
bilemedim ya.
bana güvenenler var mı?
ne kadar güven mesela?
kredi alırken kefil edecek kadar mı?
abartmayın bence.
canım istediği kadar burdayım.
mutlu etmek gibi bir misyonum yok, yanlış anlamayın.
kendimi mutsuz etmemek gibi bir misyonum var, işine gelen, işine geldiği kadarını alsın.
buda sorumluluk olabilir mi, istiyorsanız olsun.
hadi bu bende.

beni seven varsa zaten bu halimi görüp sevmiştir.

kimseye yaranmak için ekstra çaba sarfedemeyecek kadar yorgunum o yüzden kusurum varsa affola.

herkes kafasına göre takılsın işte ne sorumluluğu aga ekonomi bakanı mıyız biz.

artık dışarda yürürken yere tükürmüyorum..
alışveriş yapan müşterilere fiş vermeye başladım..
kış arkadaşımı sopayla dövmeyi bıraktım..
ve en önemlisi de ve da eklerini ayırmayı öğreniyorum..
şaşıranlar oluyo, neden diye soruyolar.. onlara normal sözlük’te çok sevilen bi yazar olduğumu söylüyorum..

iyi ki varsın normal şöjlük..

hiç kimse de yazmamış (bkz: bu ışıltılı hayatı ben seçmedim). * *

zaten hayatım yeterince sorumlulukla dolu. ben buraya beynimi boşaltmaya geliyorum. genelde okuduklarım, izlediklerim ve gördüklerim üzerine yazarak düşünüyorum. ara sıra instagrama atmadığım fotoğrafları atmak için de kullandığım oluyor. nadiren de olsa güncel bir konuda düşündüklerimi yazmak için de kullanıyorum *. bir de yapılan yardım kampanyaları üzerine fikir belirtiyorum. o kadar.

ne takipçi sayısıyla ilgileniyorum, ne de tanımlarımın kaçar beğeni aldığıyla. alınca mutlu oluyorum elbette ama almayanları da silmiyorum ya da alamadılar diye oturup ağlamıyorum. aynı şey takip edenler için de geçerli, takip ettikleri için mutluyum. demek ki sesim onlara bir şekilde hitap edebilmiş, ben yazdıkça daha çok okumak için takip butonuna basmışlar. ancak takip etmeyenler ve de takipten çıkanlar için tek bir söz bile diyemem. demek ki o kişilere hiç hitap etmiyorum ya da artık hitap etmiyorum. ve nasıl ben herhangi bir yazarı beğenmeme hakkına sahipsem onlar da aynı hakkı kullanıyorlar. benim için bu kadar basit bu olay.

benim takip ettiğim kişilere de gelirsem, hepsinin tarzını beğendiğim için takip ediyorum. kimini bilim tanımları okumak için, kimini kitap yorumlarını beğendiğim için, kimini de boş yapmasını çok hoş bulduğum için... kısacası takip ettiğim herkesi bir nedenle beğenip takibe aldım. ama bu onların her tanımını beğeneceğim anlamına gelmiyor. en baştan beri söyledim tanım beğeni kriterlerim var ve bir tanıma beğeni atmam için o tanım bunlardan en az birine sahip olmalılar: beni güldürmesi, duygulandırması, doğru bilgi dolu bir tanım olması ve bana ilham vermesi. bunlara uymayan tek bir tanımı çok yakın bir dostum paylaşsa bile * beğenmiyorum.

burası bir sözlük. muhtemelen ömür boyu aynı mekanda buluşmayacağınız, karşılıklı bir çay, kahve, nargile, içki, ayran vs. * içmeyeceğiniz insanlar karşımızdakiler. bence burada keyifli vakit geçirip geçirmediğinize bakın siz. dediğim gibi gerçek hayatlarımızda yeterince sorumluluk var zaten üstümüzde. benim burada olduğum kısacık zaman diliminde bile kimler geldi, kimler geçti. ne popülerler vardı uçuruldular, ne enteller vardı ifşalandılar. burayı ve buradaki sanal popülariteyi çok ciddiye almasak mı acaba? bir dostumun söylemeyi çok sevdiği gibi hayat kısa, yazarlar uçuyor!

sevilmediğim için hiçbir zaman hissetmeyeceğim sorumluluktur. insanlara kendini cici göstermek her zaman kısıtlanmayı getirir. ne kadar hoşlanılmazsam o kadar hürümdür.

kim sevmiyormuş seni? sevdiririz. getirin dosyasını şunun.

belki de kimse kimseyi gerçekten sevmiyordur da, işine geldiği gibi davraniyordur. sanal alem bu, değişik bir mizacı var.

#3043694
niye öyle dedin ki şimdi? ben tanımıyorum ama pozitif elektrik almıştım bir iki tanımda görünce.

üzülme ya beni de sevmiyolar niye sevmiyosunuz şrfzlr

çekip gidemezsin. gitsen hayranların sensiz büyük acılar çeker. yüreğin el vermez onları sensiz bırakmaya. ayrıca her zaman komik olmak zorundasındır. zor, çok zor.

fonda tokio hotel-monsoon çalıyor

gerçekten seven, sözlük dışında da görüştüğüm ya da araştığım insanlar var.
mantıken de sadece onlara karşı insaniyet sorumluluğum var.
yoksa siz pek umrumda olmazsınız ki bunlar tanımlarıma yansıyordur diye düşünüyorum*