sözlüğün tespit makamına dönmesi

bir süredir hatta çok kısa bir süredir gözlemlediğim tırnak içinde “tespit ettiğim” durum. maalesef her başlık altına, bir tespitim var şiarıyla entryler giriliyor. bunda yalnızca yazarların bir günahı yok, onların asli görevi var. yazacaklar. başlıklar buna çok teşne, çok hazır başlıklar oluyor hep. biraz bundan kaynaklı aslında. sözlüğün yeni geldiği, bir anda evrildiği bir durum da değil bu elbette. gündemle şekillenen, yolunu bulan bir alan burası nihayetinde; fakat sırf bir şeyler yazmak için, şairin deyimiyle sırf unutmak için ey kış büyük yalnızlığını dünyanın… (burada konudan sapma oldu, içime doğdu bir anda) neyse devam ediyorum; sırf yazmak için bir şeyler mecbur tespitler doğuyor. hakkını verdiklerimiz var fakat büyük çoğunluğu yaptım oldu şeklinde olunca, olmuyor. bunu değiştiremeyiz elbette, bu tespit olayına karşı bir tespit girdisidir. kendi içinde de böyle bir çelişkiye, paradoksa sahiptir. gururludur yani.

herkes ve her şey benim istediğim gibi olacak triplerinden gına gelmesi.

tespit yapabilen nispet yapar. müspet ilimler üzerine tespitler en hakikileridir. bundan mütevellit alametifarikası ilimle ilgili olması olan tespitler mühimsenesidir.

ne yani, kispet giyip yağlı güreş mi icra etseydik.

tespit yaptım yer misin, sabaha mı bırakırsın.

bırak bu işleri, fırçala dişleri.

allah cemi cümlemizi makamı tespite ulaşmış mübarek , muazzez, mündemiç, mubaşir , muallak ve müntikam kullarından eylesin ya rab. amin.