sözlük yazarlarının çaresiz kaldığı anlar

göz göze geldiğimiz anlarda çaresizliğim.

imkansızı istiyorum. çaresizce ve gurursuzca istiyorum. neden engel olamıyorum kendime bilmiyorum.

ishalken gazım geldiğinde çok çaresiz hissediyorum gerçekten.

babam hastane odasında kıvranırken hissettiğim çaresizliğin tarifi yok. bir kaç saat sonra kalbi durdu haberi gelmesine rağmen bana öldüğünü söylememek için 1 saat bir yakınımın gelmesini beklediler. o bir saat hayatımdan 10 yıla denkti sanki. öldü mü? ölmemiştir. ölmesin. ölmemelisin. haber vermediler kesin öldü. evet, öldü. ve ben hayatımın en çaresiz anını deneyimlerim.

karşıdaki insanın kendini takıntılarına hapsedip iletişime kapattığı an.

sizi önemseyen insanlar varsa hayatınızda lütfen bencil olmayın, çaresiz bırakmayın.sonra o kişi o yükle nasıl yaşayabilir bilmiyorum.ben bu duruma çok fazla geliyorum çünkü konuştuğum insanlara değer veriyorum dolayısıyla görmezlikten gelmek gibi bir kavramım olmuyor.
kardeşimle uzak şehirlerde yaşadiğımiz bir dönemde gecenin bir vakti ağlayarak telefon açmıştı veda eder gibi bir sürü cümle söyledikten sonra,üzülme olur mu benim için demişti.beynimden vurulmuşa dönmüştüm.bugün yüzüne baktığımda hala aklıma geliyor neyse işte...