sözlük yazarlarının en uzun günü

ben başlayayım.

on bir yaşındayım. anadolu lisesi hazırlık. ingilizce çok ağır geliyor, ödevlerle baş edemiyorum. hazırlık hocası lanet bir kadın. kayırmacı, aksi. ödev yapmayınca da rezil ediyor sınıfta. ben de ödev yapmadıkça okuldan kaçmaya başladım. bir, üç, beş, 15 günü buldu. otobüse binip avare avare geziyorum, param oldukça atariye gidiyorum. elbet ortaya çıkacak, annem babam öğrenecekler ama o zaman da intihar eder kurtulurum diyorum çocuk aklıyla. o kadar bezmişim. babamdan çok korkardım.

bir cumartesi günü, babam yeni araba almış. broadway, bize göre çok güzel araba o dönem, otomatik camlar falan. sabahtan çıktık ailecek gezip tozuyoruz. neşe doluyuz.

gece eve döndük, kapıdan girerken sitenin bekçisi bir zarf verdi. baktık ki benim okuldan gelmiş. neyse efenim, sen doldurdun, ben boşalttım, o gece sabaha kadar falan sürdü. dayak yemedim ama yemişten beter oldum. annem beni savunmaya calisiyor ama 15 gün kaçmışlık var. o en uzun gün, şimdi anlatamayacağım ilave yalanlarım vs. ile en uzun haftama evrildi. annem öğretmen olduğu için bir şekilde okuldan atılmaktan yırttım, ki adana'nın en iyi okuluydu. ingilizceden nefret ettim.

işe bakın ki 15 yıldır ingilizce çevirmenim. iki yıl sonra da ingilizce öğretmeni olacağım. bu da kaderin cilvesi. beni öldürecek ders, sonradan hayatımın en önemli aracına dönüştü.

çocukları üzmeyin.

sanırım annemi kaybettiğim gündü. geceden anlamıştım gideceğini, sabah 6da vefat etti zaten. cenaze işlemleri ve tören vs çok uzun gelmişti. gün bitmiyordu.

bugündür. 30 yıldır bu kadar uzun süren başka bir gün yaşadığımı hatırlamıyorum. kesinlikle acayip şeyler oluyor. sabah 8 den beri 9 saat geçmiş gibi görünüyor fakat kocaman bi yalan. bugün cuma, haftanın son mesai günü o yüzden böyle hissediyorsun diyenler olacaktır. değil kardeşim, değil. defalarca yaşadım haftanın son mesai günü uzunluğunu fakat hiçbiri buna benzemiyordu. en az 15-20 saat geçti. tahminim bundan uzun yıllar sonra bugüne dair detaylı bi çalışma yapılıp sırrı çözülecektir. belki de iklimleri değiştirebilen, depremler yapabilen, dünyaya hükmeden organizasyonun bi işidir. keşke, sabahtan beri, -telefona, saate, bilgisayara güvenmek yerine- geçen her saniyeyi kendim saysaydım da bu oyunu bozsaydım.

dedemin öldüğü gündür.
yirminci yaş günümdü, ve ilk kez babamı ağlarken görmüştüm...
10 ocak 2019.

tüm yoğun günler uzundur. en uzunu aysonlarında olanıdır.

son 2 aydır, her günüm uzun.
ezan okunuyor, inşallah ezan hürmetine en kısa zamanda bizim de günlerimiz düzelir.

sanırım o günlerde biri bu gündü. benim için zor bir gündü. gergin, sinirli, stresli ve de bol tartışmalı bir gün/ gece geçirdim. o stresin ve sinirin bedenimi ne kadar yorduğunu şimdi anlıyorum. bu duyguların bende bıraktığı etkiyi şu an çok iyi görebiliyorum. umarım bugün gibi bir günü bir daha yaşamam.