stv dizilerinde karakter ölürken film şeridinde akan hayatı

vardır böyle bir şey. eski stv dizilerini bilirsiniz; hınzır karakterimiz bölüm boyunca türlü kötülükler, hinlikler, entrikalarla istediğini elde etmenin yollarını arar ve dizinin sonunda da ölür. bu ölüm türlü türlü hâllerde olur. silahla vurulanı da vardır, kafasına hayvan gibi avize çat diye düşeni de. kazaya kurban gideni de vardır, hasta yatağında ilaç içmek için su alacakken dengesini kaybedip düşeni de.

ama bu ölümlerin esnasında bir anda geçmişe gidilir. karakterimizin hayatında yaptığı saçmalıklar, ayıplar ve zulümler an an gösterilir bir film şeridinde. karakterimizin sırasıyla yüklü bir miktar para saydığı, içki içerken içeri biri girince o gazeteyle sardığı şişeyi arkaya sakladığı, gıcık gittiği birine dayakla şiddet uyguladığı, gizlice birini gözetlediği, hak gasp ettiği, heheheheeeeeeğğ şeklinde kötücül bir gülüş sergilediği, bağırıp çağırdığı ve öldüğü sahneler gösterilir bize. o geri sarılan film şeridi bitince de karakterimizin gözleri artık kapanma aşamasına gelmiş, son birkaç nefesini de vermiştir.

dizideki kurgusal karakterin yaşamına dair bir arşiv niteliğindedir bu film şeridine sığdırılmış sayılı görüntüler. ondan bir iz, bir hatıra taşır. kötüdür bu hatıralar elbet. kötülüğünün yanında ders ve ibret de vericidir. hani inceden bir "adam olun lan, ibret alın biraz bakıp da" havası taşır. e siz de o havayı içinize derin derin çekin, ciğerlerinize dolsun. ders alın yani. yoksa iş yaş...