şu anda ne düşünüyorsun sorunsalı

iki bira olmuş 30 lira. hadi diyelim bir yolunu bulup aldık bunu. e kimle takılacaksın?

benim için insanın kendisine ara ara, hatta sık sık, sorması gereken sorulardan biridir, şu anda ne düşünüyorsun? düşündüğün şey ne kadar mantıklı? birkaç gün, ay, yıl ya da belirsiz bir süreç sonra bu düşünce sana fayda sağlayacak mı? sağlamayacaksa düşünmeyelim, psikoloji zaten bozuk.

insanın kendisine sorması gereken bir diğer soru da şu anda nasıl hissediyorum olmalı.
ben stabil hissediyorum, hafif bir burukluk var ama mutluyum, galiba, yani.

ne kadar çok sorsam da yine de bazen onun bile cevap vermediği zamanlar oluyor. elimden gelen tek şey anlayışlı olmak. zaten başka kimse anlayışlı olmuyor. bu yüzden karşına oturup sakın ol diyorum. ben seni anlıyorum ve sadece seni dinliyorum. o an kalbim tamam diyor ve elindeki olan her şeyi yere atıp hadi biraz daha düşünelim diyor. senin beni anladığın şekilde biraz daha düşünelim.

midemdeki sarmalar ne zaman erir de yenilerini yerim diye düşünüyorum. onları sarana kadar omuzlarım hep kulunç oldu. en çok ben yemeliyim.

bu kadar fazla düşünmemem gerektiğini sanırım.

ağzımın hemen altında kırmızı bir şey çıkmış. rujum bulaşmış gibi duruyor.*

hiçbir şey düşünmek istemediğimi.

sinirliyim. günün 23 saat 58 dakikasında olduğu gibi, o kadar ki bir şey düşünemiyorum.

balkonda kahvemi, sodamı almış keyif yapıyorum. canım film izlemek istedi. ne izlesem diye düşünüyorum

şimdi kahve mi içsem, bu gece içki mi içsem, evde mi kalsam dışarı mı çıksam, ayaklarım da üşüdü, üstümü değiştirsem, o da ne şerefsiz çıktı be insan bir mesaj atar, şu doktorun kilo verdiren ot karışımını bir deneyeyim, elemanın arsa amma prim yapmış be 4 yılda 10 kat, bir limon bahçem olsa, pazar günkü yürüyüşe gitmeyeyim, şaka maka alışmışım ben yokluğunu hissediyorum, bugün yemeğe çıkmak hepimize iyi geldi, ben neleri bitirmişim seni mi kesip atamayacağım, yaptığım limoncello nerede acaba...

biraz kestirip kalkıp ders çalışayım.

beşiktaşın maçı niye yok.

hiçbir şey düşünmemek mümkün mü diye düşünüyordum. aslında bunu düşünürken bile düşünmüş oluyorum. ah bu ben.

bu ülkenin ülkelik hali kalmadı gerçekten. kpss'den sonra okurum diye kitap listesi yaptım, 50₺ altında kitap kalmamış. bundan 5 sene önce 50 liraya 5 kitap alıp kargoyu bedavaya getiriyordum. sonra buna canım sıkıldı gittim kuzenimin düğününde giymek için elbise almam gerektiğinden abiye baktım; en iyi ihtimalle 1000 liradan çıkıyorum sırf elbise ile. ayakkabı ve çanta yok hesapta. onları evden halledeceğim. elbiseyi de evden halletmek isterdim ama son kuzenim evlendiğinde 13 yaşındaydım. dolayısıyla aradan geçen 15 yıl sebebiyle evden de bir şeyler ayarlayamıyorum. üstelik bu, yalnızca benim için çıkacak meblâ. bir de aynı şekilde annem için alışveriş yapmamız gerekiyor. babam zaten üvey evlat gibi, yirmi yıllık takımını adama geçirip götüreceğiz gibi görünüyor. takı konusuna ise hiç girmiyorum.

yüksek lisansı kazanırsam işime yarar diye iki yıldır biriktirdiğim paraya (kitap + yol param diye başlamıştım) şu an ancak bir elbise alabiliyorum. sanırım iki gün sonra aynı parayla sevgilime yalnızca çay simit ısmarlayabileceğim. sizin yöneteceğiniz ekonominin de sizin de, sizin gibi ekonomik düzeni savunanların da tüm gelmiş geçmişlerine hürmetler...

hangi yazara yürüsem diye düşünüyorum. ilgimi çeken kadin yazar yok. mecbur başlıklara giricem gibi.

ne düşündüğümü, düşündüğümü, düş... düşünüyorum.

isviçre'de yaşam.

sözlük radyosunda falcı bacı olmayı. ama olur da ekibe girersem kendime yeni bir ad bulurum merak etmeyin. jungenwerther yazar, bahar fal bakar.*

az önce bir fotoğrafa denk geldim, beni soğuk bir kış gününe götürdü; var olduğumu derinden hissettiğim bir gün. işte şimdi onu düşünüyorum ya da o'nu.