sürekli başkaları tarafından üzülmek

sürekli kendin tarafından üzülmekten daha acı olmayan durumdur.

ben bu kadar düşünceli davranırken 'bunu mu hak ettim?" diye düşündüğüm, zoruma giden davranıştır.

eğer bir insan sürekli başka birileri tarafından üzülüyor ise aslında kendi tarafından üzülüyordur.

kişinin kendi hatasıdır, müsade etmemek elinizde

insan insanı her zaman üzer. bundan tek kurtuluş umursamamayı öğrenmektir.

aslında kimsenin bizi üzdüğü yok sadece olaylara ve insanlara fazla anlam yüklüyoruz, hepsi bu.

izin vermezseniz kimse sizi üzemez.

bunun sebebi; kendini üzmeme adına bir şeyleri göz ardı etmek de olabilir, gerçekten kötü biriyle karşılaşmış ve sapasağlam olan bünyen bunu kaldıramamış da olabilir. bende genellikle ilki gerçekleşir, muhtemeldir ki birçoğumuz için de bu geçerlidir.

bu kişinin hatasıdır. insanlara durması gereken yeri bildirmezsen hadlerini aşarlar. onlara o cesareti biz veriyoruz sonuç olarak üzülüyoruz. üzülmemek için kime değer vermemiz gerektiği konusunda daha dikkatli olmalıyız.

kime nerde dur diyeceğini bilki ,kimse bu fırsatı yakalamasin,mesafe her zaman onemlidir.

pembe g*tlülüğün lüzumu yok arkadaşlar. bir insanın size nasıl geleceğini siz belirleyemezsiniz ama o insanın sizde nasıl kalacağını- kalıp kalmayacağını siz belirlersiniz. ya ben çok iyi kalpliyim beni hep üzüyorlar diyen en hafif tabiriyle iyi kalpli değil salaktır. ilişkilerin derinliğini pragmatik ayarlarsanız kimse sizi üzemez. en azından sistematik olarak üzemez. bu arada bu yorumlarım reşit insanlar için geçerli.