başkaları tarafından beğenilme arzusu

yazı bana ait değil full metnin linkini aşşağı bırakıyorum.

"çocukluğumuzda bize yeterince verilmeyen duyguları, büyüdüğümüzde bir şekilde elde etme çabası içerisinde bir çok rollere bürünüyoruz.
elbette her insan beğenilmek, ilgi görmek, kabul görmek ister. biz insan doğası olarak bunları isteriz. istemek zorundayız. belkide insanlığımızı bu duyguların katkısıyla da hissediyoruz.
fakat bazı insanlar var ki tek istedikleri şey insanların onu beğenmesi. tek istedikleri kendilerini kabul ettirmek. tek bekledikleri şey ilgi. ihtiyaç gözüyle bakmıyorlar, bir arzu, haz olarak bakıyorlar.
bu durum ergenlik dönemlerinde esasen normaldir. fakat bu dönemlerde ve öncesi dönemlerinde bu ilgiyi, sevgiyi göremeyen insanlarda yaşları alsa bile, kafaları halen ergenlik döneminde kalıyor ve bu durum hastalık derecesine kadar uzanıyor. ister yaş 30 olsun, isterse 40.
beğenilme istediğimizden dolayı bir çok rollere giriyoruz. sırf instagramda birileri beğensin diye, onların beğeneceği şekilde giyinip fotoğraf atıyoruz. fikirlerimizi sunarken bile sadece ‘insanlar beğensin, onların onayını alayım, kabul göreyim’ diye insanlara göre şekillendiriyoruz.
beynimiz dopamin salgılayabilmesi için mutluluk verecek bir olay yaşaması gerekir. bazı insanlar beğenilme arzusu ve ilgi ile mutlu olur ve dopamin salgılanmış olur. ve bir zaman sonra bu arzulara bağımlı hale gelirler. sonra baktığında her dakika, her saniye kendini beğendirmeye çalışır. youtube’a bakıyoruz, sırf izleyenleri için kilo veren insanlar var. neden sırf daha fazla izlenmek için, daha fazla beğeni almak için kilo veriyorlar? dönüp kendilerine baksalar, kendileri için o kiloyu verseler daha kalıcı bir mutluluk yaşamazlar mıydı?
ilgi odağı olmak için her geçen gün aslında kendilerinden bir parça koparıyorlar. ve yerden topladıkları başka parçalarla yeni roller ediniyorlar. insan önce kendisine ilgi göstermeli, kendisini kabul etmeli ve kendisini beğenmeli. nasıl giyindiğimiz, ne düşündüğümüz insanlar tarafından önemli değil. önemli olan ne kadar kendimiz olduğumuz ve kendimizi ne kadar geliştirdiğimiz.
yalan içinde gömülüp, psikolojik sıkıntılar bataklığına kapılmamak elde değil. bu tarz insanları taktir etmediğinizde, kabul etmediğinizde ise ‘beni kıskanıyorsun’ diye sitem gösterirler. oysaki bilmediği umurunuzda olmadığıdır."

orjinal metin ; buradan