sürekli kendi memleketinden bahseden ve öven birey

bir noktadan sonra bayar ve sıkar, örneğin bir eskimo ağustos ayında antalya sahillerine gelip bana memleketi olan kuzey kutbundaki karları buzulları igloları , kalın giyinmiş eskimoları övmesi hiçbir anlam taşımaz, kardeşim burada ne oyalanıyorsun: bu sıcak güneş , bu akdeniz iklimi , bu maki , bu yemyeşil doğa , bu mavi deniz bu sıcak sahiller seni bozar, git memleketine de biraz hayat gör derim daha ne diyeyim?

benimdir. memleketim daha fazlasını hak ediyor.

az gezmiş olabilir.

ufku köyü kadardır ötesi yok.

izmirli olma ihtimali yüksektir. izmirlilerin çoğu sadece izmirli olmanın kendilerini otomatik olarak kültür sahibi, çağdaş, ilerici, üstün yaptığını düşünür, her fırsatta izmir'i ve izmirli olma olgusunu över, izmir'in sorunları, geri kalmış yönleri gibi konular konuşulurken saldırganlaşır, "beğenmiyorsan köyüne dön, gelmeyin aman kokuyor gelmeyin, izmir'in taşına kurban ol sen, defolun" gibi saçma argümanlar üretir. eşim de izmirli, eş sebebiyle benim kütük de orada, kendim de izmir'in komşu ilçelerinden birinde doğdum büyüdüm, izmir'de toplam 12 yıl yaşadım. eşim de mesela ben tanıştığımda tam bu şekilde bir izmirliydi. ne kadar itici olduğunu dışarıdan biri olarak ben anlatınca fark etti bu tavrın. şimdi beraber böyle izmirlilere güleriz hatta. çünkü itici. izmirli olmak ulaşılmaz bir mertebe, insanı aşırı çağdaş, refah, zeki yapan bir durum değil. orada doğmuş olmayı kişiliğinin en önemli unsuru yapıp üzerine bir şey eklemeden modern bir birey olduğunu düşünen herkes bana göre komiktir. izmirli olmak sadece orada doğmuş, büyümüş olmaktır, izmir de bu ülkenin en ilerici, modern, refah, kültürlü insanlarının yaşadığı şehir değildir zaten, bunu sadece izmirliler öyle zanneder.