sürekli ölüm senaryoları kurmak

hayatı son durak tadında yaşamaktır.

kendi adıma değil de, bulunduğum toplu ortamlarda nasıl burada genel bir katliama sebep olup, bir tek kendim kurtulup, ek olarak nasıl bu işten yırtarım diye düşünmekten kendimi alıkoyamadığım durumdur.
not: sağlıklı bir bireyim.

sürekli rezil olduğumu düşündüğüm senaryolarla bir tık üzerine çıktığım durumdur. ölüm cazip geliyor benim senaryolarda. *

kendim hakkinda degilde sevdiklerim hakkinda bunu yapip sonra cok kötü oldugum bi durum. biri disaridayken eve 1dk bile gec kalsa hemen basliyorum kafamda kurmaya. basina bisey mi geldi kotu bisey mi oldu vs vs.. kendimi o kadar kaptiriyorum ki telefonumun sesini son ses yapiyorum yanimdan ayirmiyorum. hani olur ya arar bana ulasamaz falan diye boyle dusunup duruyorum. ustelik sadece bu konuda degil baska bir suru seyde yapiyorum bunu..

cok yaparim daha bu gece yaptim.