1.
albert camus’un sürgün ve krallık adlı öykü kitabı; aldatan kadın, dönme ya da karışık bir kafa, dilsizler, konuk, jonas ya da resim yapan ressam ve büyüyen taş olmak üzere altı öyküden oluşuyor. kitabın arka yüzünde şöyle bir yazı var:
“albert camus’un genç yaşta ölümünden sonra jean-paul sartre şunları yazmıştı: “uzun süre düşünmeden seçimini yapmayan, bir kez seçince de buna bağlı kalan ender insanlardandı. camus’un insancılığında, ansızın bastıran ölüme karşı insanca bir davranış varsa; mutluluk yolunda giriştiği o gururlu, katıksız araştırma, insana bu denli aykırı gelen ölüme dayanıyor; ölümle besleniyorsa; camus’un yapıtını da, bu yapıttan ayrı düşünülemeyecek yaşamını da, varlığın her anını ölümün elinden kapan bir insanın katıksız, başarılı denemesi olarak görebiliriz.”
kırk dört yaşındayken nobel edebiyat ödülü’nü kazanan albert camus, sürgün ve krallık’ta yer alan altı öyküde; acıma, güçsüzlük, iyilik, kötülük gibi insanın temel durumlarını, davranışlarını yönlendiren kurban ve cellat ikilemeni ele alıyor.”
kitabın başlangıç öyküsü, aldatan kadın. bu öyküde, janine karakterinin, yalnızlığın ürkütücü olup olmadığını sorgulatan bir yanı vardı. yalnızlık ürkütücüydü onun için. geçmişinden gelen ve hala düşüncelerinde hüküm süren yalnızlık endişesi hissedilebiliyordu. geçmişi anımsamak ve geçmişle geleceği kıyaslamak, şimdiki zaman için endişeyi misafir ediyor düşüncelerimizde. insanın sevilme arzusunun eksikliği, bize kim olduğumuzu unutturabilir. çünkü bizi biz yapan şeylerle sevilmek varlığımızın kabulü. sevgi, insanın var olduğunu hissettirir, yalnızlık endişesinden koparır. sevgisizlik ise varoluşsal sorunları beraberinde getirir. janine evlidir fakat hep korku duyar. ölmekten, yalnız ölmekten, yaşlanmaktan, sevilmemekten ve bunlarla dolu karanlık geceler geçirir. her karanlık bastığında yalnızlık biraz daha üşüşür dünyasına. eşi marcel onun için korkudan kaçmanın bir sığınağı sadece yaşamak için yaşamak gibi. ona ihtiyacı var çünkü ancak o zaman korkularıyla başa çıkabilir. içinde hep zıtlıkların çatışmasıyla yaşayan yalnız bir kadın.
“janine her seferinde, geceye biraz daha açılıyordu. soluk alıyor, soğuğu, insanların ağırlığını, yaşamanın ve ölmenin bunalımını untuyordu. korkudan kaçarak, çılgınca, amaçsızca koştuğu bunca yıldan sonra en sonunda duruyordu. aynı zamanda köklerini yeniden buluyormuş gibi geliyordu.”
hiçbir şey olduğu gibi kalmazdı kalamazdı, belki de bizi anlam arayışına sürükleyen yalnızlık endişesinde mesken edinmemize sebebiyet veren buydu: değişim.
“albert camus’un genç yaşta ölümünden sonra jean-paul sartre şunları yazmıştı: “uzun süre düşünmeden seçimini yapmayan, bir kez seçince de buna bağlı kalan ender insanlardandı. camus’un insancılığında, ansızın bastıran ölüme karşı insanca bir davranış varsa; mutluluk yolunda giriştiği o gururlu, katıksız araştırma, insana bu denli aykırı gelen ölüme dayanıyor; ölümle besleniyorsa; camus’un yapıtını da, bu yapıttan ayrı düşünülemeyecek yaşamını da, varlığın her anını ölümün elinden kapan bir insanın katıksız, başarılı denemesi olarak görebiliriz.”
kırk dört yaşındayken nobel edebiyat ödülü’nü kazanan albert camus, sürgün ve krallık’ta yer alan altı öyküde; acıma, güçsüzlük, iyilik, kötülük gibi insanın temel durumlarını, davranışlarını yönlendiren kurban ve cellat ikilemeni ele alıyor.”
kitabın başlangıç öyküsü, aldatan kadın. bu öyküde, janine karakterinin, yalnızlığın ürkütücü olup olmadığını sorgulatan bir yanı vardı. yalnızlık ürkütücüydü onun için. geçmişinden gelen ve hala düşüncelerinde hüküm süren yalnızlık endişesi hissedilebiliyordu. geçmişi anımsamak ve geçmişle geleceği kıyaslamak, şimdiki zaman için endişeyi misafir ediyor düşüncelerimizde. insanın sevilme arzusunun eksikliği, bize kim olduğumuzu unutturabilir. çünkü bizi biz yapan şeylerle sevilmek varlığımızın kabulü. sevgi, insanın var olduğunu hissettirir, yalnızlık endişesinden koparır. sevgisizlik ise varoluşsal sorunları beraberinde getirir. janine evlidir fakat hep korku duyar. ölmekten, yalnız ölmekten, yaşlanmaktan, sevilmemekten ve bunlarla dolu karanlık geceler geçirir. her karanlık bastığında yalnızlık biraz daha üşüşür dünyasına. eşi marcel onun için korkudan kaçmanın bir sığınağı sadece yaşamak için yaşamak gibi. ona ihtiyacı var çünkü ancak o zaman korkularıyla başa çıkabilir. içinde hep zıtlıkların çatışmasıyla yaşayan yalnız bir kadın.
“janine her seferinde, geceye biraz daha açılıyordu. soluk alıyor, soğuğu, insanların ağırlığını, yaşamanın ve ölmenin bunalımını untuyordu. korkudan kaçarak, çılgınca, amaçsızca koştuğu bunca yıldan sonra en sonunda duruyordu. aynı zamanda köklerini yeniden buluyormuş gibi geliyordu.”
hiçbir şey olduğu gibi kalmazdı kalamazdı, belki de bizi anlam arayışına sürükleyen yalnızlık endişesinde mesken edinmemize sebebiyet veren buydu: değişim.
devamını gör...
2.
özgün adı l'exil et le royaume olan 148 sayfalık albert camus imzalı eser; birbirinden farklı 6 hikâyeden oluşuyor ve türkçe'ye tahsin yücel tarafından çevrilmiş, 1957 yılında yayınlanmış.
içindeki öyküler
dönme ya da kafası karışığın biri
jonas veya sanatçı iş başında
aldatan kadın
büyüyen taş
dilsizler
konuk
kitabın zıtlıklardan beslendiği söylenebilir, aşk ve ihanet, yaşam ve ölüm, varlık ve yokluk örneklerinde görüldüğü gibi.
camus'nün bütün bu kavramları vâroluşçuluğa bağladığı söylenebilir.
en nihayetinde sanki her şey saçma veya anlamsız bir noktaya evrilebiliyor.
kitabı okurken dikkatimi çeken bir şey oldu o da şu ki, karakterlerin mutsuz insanlar olduğu; sanki ya krallığa ya da sürgünlüğe tâlim edeceklermiş gibi bir izlenim uyandırdı.
öyküleri istediğim kadar iyi bulmamakla birlikte albert camus'nün insan yaratmada değil felsefe yapmasında daha iyi olduğunu düşünüyorum.
öyküler fazla derin gelmemekle birlikte kitabın yine de okunmaya değer olduğunu söyleyebilirim.
en sevdiğim öykü jonas veya sanatçı iş başında oldu.
ressam gilbert jones'un hayatı ve mesleği, içinde olduğu ruh hâlinin krokisinin çizildiği öykü diğerlerine nazaran daha gerçekçiydi.
konuk adlı öyküde beraber yemek yedikleri sahne ise güzel anlatılmış.
kitapta sevdiğim sözleri paylaşıp bitiriyorum.
içindeki öyküler
dönme ya da kafası karışığın biri
jonas veya sanatçı iş başında
aldatan kadın
büyüyen taş
dilsizler
konuk
kitabın zıtlıklardan beslendiği söylenebilir, aşk ve ihanet, yaşam ve ölüm, varlık ve yokluk örneklerinde görüldüğü gibi.
camus'nün bütün bu kavramları vâroluşçuluğa bağladığı söylenebilir.
en nihayetinde sanki her şey saçma veya anlamsız bir noktaya evrilebiliyor.
kitabı okurken dikkatimi çeken bir şey oldu o da şu ki, karakterlerin mutsuz insanlar olduğu; sanki ya krallığa ya da sürgünlüğe tâlim edeceklermiş gibi bir izlenim uyandırdı.
öyküleri istediğim kadar iyi bulmamakla birlikte albert camus'nün insan yaratmada değil felsefe yapmasında daha iyi olduğunu düşünüyorum.
öyküler fazla derin gelmemekle birlikte kitabın yine de okunmaya değer olduğunu söyleyebilirim.
en sevdiğim öykü jonas veya sanatçı iş başında oldu.
ressam gilbert jones'un hayatı ve mesleği, içinde olduğu ruh hâlinin krokisinin çizildiği öykü diğerlerine nazaran daha gerçekçiydi.
konuk adlı öyküde beraber yemek yedikleri sahne ise güzel anlatılmış.
kitapta sevdiğim sözleri paylaşıp bitiriyorum.
devamını gör...
"sürgün ve krallık" ile benzer başlıklar
krallık
1