taburcu

sahra hastanelerinden kalmış hüzünlü bir söz. savaş yıllarında yaralı askerlerden savaşa devam edebilecek olanlar iyileştikten sonra görevli oldukları taburlarına gönderilirmiş ve bu askerlere taburcu denilirmiş.

1. dünya savaşı yıllarında hastanede yaraları iyileşen askerler, tekrar taburlarına dönmek zorunda oldukları için sağlık çalışanları tarafından onlara ''taburcu'' denirdi.
sözcük o günlerden dilimize hastaneden işlemleri bitip de eve sevk edilecek hastaları adlandırmak için yerleşmiştir.

eskiden askerlik yıllar süren bir vazife. siz iyisiniz yine, biz dört sene askerlik yaptık diyen ihtiyarlara şahit olduk. daha eskiden daha uzunmuş. askerlerin iyileşip taburlarına dönmesi, taburcu olarak dilimize yerleşmiş. şimdi askerlik ve savaş kavramlarıyla ilgimiz yok ama yine de taburcu oluyoruz.

sanırım askeri bir terimin tıp literatürüne girdiği tek ülkeyiz, babam taburuna geri dönebilirmiş...
faruk taş, mersin, emir ve görüşlerinize hazırdır komutanım!!!!

sözcüğün, çanakkale savaşı'nda askeri hastanelerde tedavi edilen askerlerin birliklerine geri gönderilmesi üzerine kullanılmaya başlandığı iddiası yaygın ama bu doğru bir bilgi değil. iyileşen askerlerin tekrar savaşa, birliğe gönderilmesi kısmı doğru ama çanakkale savaşı'ndan çok önce kullanılmış sözcük. osmanlı'da modern tıbbın askeri hastaneler sayesinde yayılması dolayısıyla tıbbi birçok terim de terminolojiye girmişti. taburcu, osmanlıda da kullanılan tıbbi sözcüklerden biri.

taburcu; ingilizcede "discharged"; fransızcada "déchargée".

1910 yılında yayınlanan mehmed cemil'in "îzah-î hakîkat" kitabında "taburcu çıkmak" olarak geçiyormuş. 1894 yılında yayınlanan "tarîh-i harbe müstenid tabiye misalleri" adlı kitapta, 1904 yusuf ziya paşa'nın "hıfz-ı sıhhat-i askerî" adlı kitabında da geçiyormuş. kaynak