tanımadığı kişiyle sen diye konuşan insan

görgü kurallarını bilmeyen ve ukala olan kişidir. kendini birşey sanan insanların ortak özelliğidir.

bu olay bir tek türkçede olan bir mesele. normal şartlarda gördüğün kişi sayısına göre zamir kullanırsın. gerçekten görgülü olmak istiyorsan senden yaşça büyük ve akrabalık bağın olmayan insanlara amca/teyze diyeceğine beyefendi/hanımefendi demen kafidir. kişisel sünepeliklerinizi görgü kuralı diye itelemeyin.

"bu ne samimiyet?" sorusunun sorulması gereken insandır.

fakirse sen, zenginse siz denir

hayat bu kadar kuralla, prensiple yaşanmaz gençler. yorar insanı yani. her doğru her yerde söylenmediği gibi her görgü kuralı da her yerde uygulanmaz.

tanıştığım ortama göre hitap şeklim değişir benim. iş gereği yaptığım toplantılarda insanlara siz diye hitap ederim mesela. ama arkadaş ortamında tanıştığım kişiye hitap şeklim sen olur.

yani her ortamda değişir bu durum. ve de ortamına göre samimi bir şekilde hitap etmek de sizi görgüsüz, nezaketsiz yapmaz.

karşımdakine hitap ederken buna ben çok dikkat ederim ama bana hitap edene hiç takılmam, nasıl isterse öyle desin. ne olacak yani?

bu nitelemeler konuşmayı yapanların sınıf statü durumlarına göre (genellikle) belirlenebildiği gibi, ortam, kültür, yaş vb. nedenlerce de belirlenebilir. ve tabii taraflar arası samimiyet ve saygı gereğince belirlenebilir. hatta öyle olabilir ki: bazan sen yerine siz demek, aslında saygısızlık dışlama amaçlı kullanılabilir.

bazen geren bazen etkilemeyen hitap şekli. iiçinde bulunulan ortam kişinin genel tavrı kibarlığı vs de etkilidir. o nedenle şekil ortam ve içerik bağlamında değerlendirilmesi gerekir çünkü zaten lakayıt insan sadece hitabıyla değil tavrıyla da kendini belli eder. eyyorlamam bu kadar.

köylüdür. dünyayı köyü kadar küçük bir yer sanmaktadır hala.

(bkz: hayırdır ingiltere prensiyle mi konuşuyorum)