tanımadığınız biri hakaret edince kibar davranmak

yapılabilecek tek harekettir. tersi kavga etmektir. insan tanımadığıyla neden kavga eder ki?

daha çok duymazlıktan gelinmelidir. kibar da davransak illa kışkırtacak başka şeyler bulacaktır.

iletişimi seçmektir. karşı tarafa doğru yolu göstermektir. medeni olmaktır. evet.

ben boncuk tabancası çekiyorum.*

medeni bi manevradır. amma velakin fakat lakin ama but aber mais, medeniyetsizliğe medeniyetle karşılık vermek mantıklı bi hamle değildir..
daha beteri iade edilmelidir..

yo kibar da davranmam. durduk yere bana hakaret eden biri kibarlıktan ne anlasın zaten? üç maymunu oynarım.
you know nothing jon snow...

hakaretini iade etmek istesek de hepimiz mağarada yetişmediğimiz için, el mecbur sakinliğimizi koruyoruz.

ama bu sol yanağa vurduklarında sağ yanağını çevireceğin anlamına gelmiyor.

yok davranamıyorum. " sen kimsin, asıl sen kimsin" tartışması araya giren olmadığında yumruklaşmaya gidiyor. kimin nasibinde dayak yemek varsa da o yiyor* dayağı.

mesele zaten dayak atmak yemek değil, can yakabilmek. hiçbir şey olmamış gibi sessizce sineye çekerseniz o insanı, herkese karşı devam eder bu tutumu. ne demiş eskiler; " sen yanmazsan ben yanmazsam nasıl çıkacak karanlıklar aydınlığa" baktığında baya dava adamıymışım da haberim yokmuş.

çok şükür henüz hakaret duymadım ama hakaretvari çok şey duydum işe başladım başlayalı. engelli bireyler ve aileleriyle çalışıyorum. uyulması gereken o kadar çok prosedür ve toparlanması gereken o kadar çok evrak var ki tek seferde bir dosyayı hazır hâle getirebilmişliğim olmadı. devamlı "şu evrağı tamamlamanız gerekiyor" diyen, işi yokuşa süren biri gibi görünüyorum. haliyle veliler de eksik evrakla geldiklerinde beni daha görmeden nefret etmeye başlıyorlar.

hiç şaşmaz, konuşmamızın ilk 5 dakikası sisteme, yönetmeliğe ve bana iğneleyici birtakım sözler sarf ederek geçer. ben hemen sesimi en sakin modda ayarlar tane tane konuşmaya ve hangi evrağı neden istediğimizi anlatmaya başlarım. bu süreçte onları anladığımı ve elimden gelen bir şey olmadığını söylerim. sakinleşirler, pişman olurlar ve bir anda huzurlu bir ortama kavuşuruz.

peki neden böyle yaparım? çünkü bu insanların zaten baş etmek zorunda olduğu bir acıları var. üstelik uğradıkları tek kurum da biz değiliz. hastanesinden okuluna kadar devamlı koşturuyorlar. tahammül seviyelerinin benimle aynı olmaması gayet doğal. bilmiyorum, bunlar benim için tolere edilebilir davranışlar. şu ana kadar hiç kaba bir şekilde karşılık vermedim. umarım bundan sonra da öyle olur.

hakarete karşı hiç kibar davranamam * kusura bakmasın kimse .hele hele tanımadığım biri hakaret edecek o kim köpekki o cesareti kendinde buluyor pardon da.herkes haddini yerini bilsin önce ..

tartışmam. zaten asabi bir kişiliğim var, işler iyice karışacak diye sakinliğimi korurum.
bilmukabele der geçerim.

bu noktadan sonra tanışacağımız için, beni yanlış tanımaması adına, hak ettiğini veririm, eli boş göndermem asla.

eğer iş yerinde çalışırken birisi hakaret ediyorsa sakinliğimi korurum fakat bunu bir alışkanlık haline getirmeye başlarsa ona şok etkisi yaratacak şeyler yapabilirim.

geri zekalılık göstergesi. geçin bu onun seviyesine inmeme ayaklarını. daha da üzerinize gelir. kendinize değer verin ve laf söyletmeyin.

ardından 'şlaannkk' diye gelen kapak sesi..

al insanlık gör. tanımadığın birine niye hakaret edersin ki.

tanıdığım veya tanımadığım kimsenin hakaretini kaldıramam. işleri hakaret noktasına getirmem muhtemelen ama hakareti de alttan almam.