tanrının başarısız olması

her kavme peygamber göndermesine rağmen düzeni oturtamamıştır. eğer 10000 tane küçük çaplı peygamber göndereceğine km2 hesabı yapmak suretiyle 1000 tane büyük peygamber gönderseydi bugün altın kadehte şarap yudumluyor olabilirdik
(bkz: 1000 galatasaraylı 10000 fenerliyi döver)

yadsınması teklif dahi edilemez bir gerçek.

27 bin küsür peygamber geldiği söyleniyor. tabi gelenlerin dünyaya katkısı/etkisi olmuş mu, bilinmez.

ayrıca,

(bkz: hayal kurmak güzeldir sınırı yoktur)

biz daha başarısızız sanki, bir tanrı bile yaratamadık kendimize.
yarattığımız tanrıya bile inanamadık.

insanlar robot yarattı ve robotlar dünyayı ele geçirecek felaket senaryosundaki gibi tanrıda insanı yarattı ve insan dünyayı ele geçirdi ve bu işten tanrıda insanda başarısız oldu.

olmayan şey başarısız olamaz.

peygamber değil bizatihi kendisi gelmeliydi belki de.*

peki kim gelecek kardeşim kılışdaroğlu mu? onda bir kere liderlik vasfı yok.

z kuşağının kimseye garez yahut kastı yoktur. sadece maymun* gözünü açmıştır, sadece gerçek bilginin anlaşılabilirliği ve ulaşılabilirliği artmıştır, sadece insanların yakılma; kafası uçurulma, elleri çapraz kesilme, dövülme, ''kılınç''tan geçirilme, mürted olma gibi şeylerden korkmadan bazı ihtimalleri dile getirebildiği bir dünya oluşmuştur.
t: fikir özgürlüğü açısından yol kat etmeğe başladığımıza göz kırpan başlık.

hangi tanrı'dan bahsedildiği merak uyandıran konu.

eğer üç beş ilerici filozofun(!) bahsettiği, tapınakların hizmetkarı olan tanrı kastediliyor ise; diyecek sözümüz yoktur.

ancak kastedilen mutlak güç ve hikmet sahibi yüce yaratan ise; bir kaç kelam etmeye dilimiz döndüğünce değinelim.

allah (cc) göğü ve yeri yarattı. insanı ise bu göğe ve yere hakimiyet kurması için gönderdi. melekler itiraz etti; "yeryüzünde azgınlık ve fesatlık çıkaracak" insanın kendisine isyan edeceğini dile getirerek bu durumun önceden denenmiş bir yol olduğunu ve başarısız olacağını dile getirdi. allah(cc) cevaben; "siz bilmezsiniz ben bilirim!" buyurdu.

insan yeryüzüne gönderildi. yeryüzü onun hakimiyetine bahşedildi. bu hakimiyet, insana yaratıcıyı unutturdu. boyundan büyük laflar etmeye, kısıtlı aklıyla sonsuz bir gücü sınırlamaya çalıştı. allah tarafından, bu amacını yitiren canlıya, peygamberler aracılığı ile asıl amacı hatırlatıldı.

bu akıllanmaz canlı(!) yığını, gönderilen elçileri işkencelere tuttu. onları öldürdü. öğretilerini unuttu, unutturdu.

küçücük aklıyla anlamlandıramadığı bunca şey varken; anlamlandırmaya çalışacağı yerde, anlam kazanması için ona yardım edecek dayanağı, kaynağı ve başlangıç noktasını reddetti.

bu reddedişe kendini öyle kaptırdı ki; yaratıcıyı yaşadığı 50 60 yıllık bir sürece sıkıştırdı. kendine "konuşan hayvan" dedi. "isyan eden hayvan" dedi. "başkaldıran hayvan" dedi. ancak "insan" diyemedi. o ilk iddiaya konu olan canlıyı; at ve eşek ile kıyaslayıp durdu.

buradan bilemediği bir ihtimale doğru göçüp gidince at ve eşek olmak isteyecektir mutlaka.

başlarda bu önermeye katılsam da, sonradan vazgeçtim. zira bir suçlu aranıyorsa bence insanlar bu konuda daha çok öne çıkmalı.
düşünsene, iyi bir dengede* dünyaya gelmişiz insanlar* olarak. sonra kendi çıkarlarımız adına dünyanın dengesini bozmuşuz. salgınlar, savaşlar, nükleer facialar, çevresel felaketler yaratmışız. hatta yetinmemişiz, gezegenimizden milyonlarca kilometre öteye insan götürmeye çalışmışız. şimdi burada suçlanması gereken en başta insandır. sonra tanrıdır. çünkü hemen her şey insanda biter.

sen bir de tanrı'yı ahirette gör!

uçamaz, iki dakika okjisensiz kalamaz, suda yaşayamaz, dişi çürür, saçı dökülür, yürümeyi iki sene de öğrenir. sorsan tanrının mucizesi..
maymun, eşek bile bizden akıllı.

başarısızlık bir iş veya girişim sonucunda olabilir. davet sonucunda olmaz. misafirliğe davet edildiğinizde icabet etmezseniz başarısız olan ev sahibi olmaz.

başarısız olduğunu zannettirmek de bir ihtimâl.

belki de amacı buydu.