tatil beldesinde yaşayan insan

daha çok yaşını başını almış emekli insandır. genetik olarak insanda yaş kemale erince güneye göç etme isteği baş gösteriyor.

35 yaşında yaşını başını almış, emekli olduğumu öğrendiğim başlık. uzun süredir de yaşadığım yer öyle olduğuna göre, ben hiç yaşamamışım.

24 yaşında yaşını başını almış emekli bir genç olduğumu öğrendim, geçici olarak yaşıyorum işten dolayı.

turkiyede farkettigim kadariyla tatil beldesinde yasayanlar daha acikgorusluler. tahminimce bu cok farkli milletler ve kulturlerle cok karsilasmanin bir getirisi.

yaşımı başımı almış emekli olmadığımı öğrendiğim başlık.

hiçte gıpta edilecek bir yanı yok çünkü her şey çok pahalı kiralar desen uçuyor resmen hani zenginseniz tabiki güzel gelir ama ortalama duruma sahip insanlar için aşşırı zor

bir kaç sene içerisinde gerçekleştireceğim eylemdir. istanbul'dan kurtulmaya az kaldı.

benimdir. ama o işler öyle olmuyor. tatil beldesinde yaşıyorsunuz diye kimse para vermiyor. çalışmak gerek. he işten çıkıp 10 dk sonra şort, kumsal, bira yapabilme rahatlığı var tabii. ama kışın götürdüğü şeyler çok.

artısı da çok eksisi de...
asgari ücretle çalışıyorum ve kiralar uçmuş durumda ayı zor bitiriyorsunuz.
ama canınız istediği zaman hooop bir koyda, bir sahilde kendinizi eğlenirken buluyorsunuz.
yazın mikemmel geçen zaman, kışın yağmur ve fırtınayla hayatı zindan ediyor. güneşe hasret kalıyorsunuz

hippidir hippi.

oralıdır.

kış mevsiminde, yazın gördüğü kalabalığın yüzde 5'ini falan göreceği için, içinde bir tuhaflık hissedecek olan kimsedir. eğer rüzgarlı bir beldedeyse zaten geçmiş olsun.

tatil beldesinde yaşamaya çok mesafeli bir insandım ama şu an 45 yaşındayım ve tek hayalim öyle bir yere yerleşip çekirdek ailem dışında herkesten uzak kalmak.
önümüzdeki yıllarda gerçekleşir mi bilmem ama gidip yerleştiğim gün gerekirse adımı bile değiştirip herkesten uzak kalmak ve sadece kendimle olmak istiyorum.

geleni gideni çok olan insandır. annemden biliyorum. kadıncağız o kadar karman çorman durumda ki çok düzenli bir aile olmamıza rağmen ben gidemiyorum. çünkü bir haftalık bir ziyaret kabul ettiğinde kadın bir ay kendine gelemiyor.

zamanında dedik, ettik eyledik ama babam hayattayken uyarılarıma karşı yaptıkları savunmalar; sessizlik, huzur, küçük bir bahçe, sağa sola günübirlik kaçış şeklinde seyahatler şu bu. sonuç; şehirde yazın aşırı kalabalık, evde gürültü patırtı, çocuk gürültüsü, dağınıklık; ayrıca tatil beldesi pahalılığı, beceriksiz ara elemanların hizmetleri, ulaşım sorunu (araba kullanmayı bilmediği için arabayı sattı).

kimsenin de umursadığı yok. "bu kadın 70 yaşında bu kadar işin üstesinden gelemez" diyen yok. ziyaretçilerin de kendisini sevdiği veya özlediğinden değil otele para vermemek için annemi ziyaret etmesi ayrıca sinirlerimi çok ciddi anlamda bozuyor. salgın var yine kimsenin umursadığı yok. ankara'dan kurallar koydum ama itaate rağmen yüzsüz tipler yüzünden ara ara kurallar yine deliniyor. bir yere kadar yani.

gitmek nasip olduğu zaman çok daha sert tedbirler alınacak. yapılacak bir şey yok.

eskiden iyiydi doğrusu. yazın çokta kalabalık olmazdı. kışları öyle sessiz sakin olurdu ki. şimdi bilemem belki adım atmaya yer kalmıyordur yaz kış. orantısız insan çokluğu var ben artık algılayamıyorum.

5 senedir içinde bulunduğum durum.özellikle tek yaşıyorsanız en klişe tabirle gelenin gidenin eksik olmadığı ,sanılanın aksine epey de eksisi olan yaşam biçimi. turizm beldesi olduğu için özellikle daha pahalı bir hayat yaşamak zorunda kalıyorsunuz, kiralar büyük şehirler seviyesinde olur ,yeme içme sektörü turiste göre fiyatlandırma götür. tek cazip tarafı bir sene boyunca bir haftalık tatil hayali için çalışmamak sanırım.

belirli bir süre sonra hiç bir özelliği kalmadığını düşünüyorum aksine küçük ve sakin bir hayat sıkıcı olmaya başlıyordur.

belirli bir kaostan ya da sıkıntıdan kaçıyorsanız, tatil beldeleri sıcak insanı ve minimal hayatıyla kurtarıcınız olabilir ama sınırlı bir süre için.

şehir hayatına alışık insan için uzun süreli oturum şansı - eğer emekli değilseniz- bence mümkün değil.

hayatı dengede yaşayan insandır.

zaman zaman hepimiz yalnızlıktan sıkılırız ya da kalabalıklarda boğuluruz. işte tatil beldesinde yaşayanlarda bu olmaz.

kış gelir; etraf sessizleşir, müthiş bir sakinlik içinde kendini dinlemeye başlarsın, huzur bulursun. bir süre sonra bu durum rahatsızlık vermeye başlar; kendine ya da çevrende gördüğün hep aynı bir avuç insana katlanamaz olursun. tam o an yaz gelir; her yer insan dolar. onlarca yeni kişiyle tanışır, gezip tozarsın. gece gündüze karışır. bu koşturmadan da yorulmaya mı başladın? hiç dert etme, kış yine gelecektir.

benimdir. varlığınızı istemeyiz sevgili turistler. siz yokken de buralar s... gibi yerlerdir. böyle de bir paradoks.

aşırı ama aşırı kıskandığım insandır.
akşamları rakı yanına yoğurtlu semizotu yediklerini düşündükçe çıldırıyorum!