tebessüm ettiğini sanmak

insanlarla konuşurken tebessüm ediyorum, yani öyle sanıyorum. sanki onlara gösterdiğim güler yüzümle sohbete ilgimi yansıttığımı sanıyorum.
fotoğraf çekilirken de oluyor. gülüyorum ama öyle sanıyorum. ısrarla "gülün" deniyor.

sonra, sohbetlerden, çekimlerden sonra - evet mankenim* - aynaya bakıyorum ki tebessüm eden yüzüm duvar gibi. nasıl oluyor anlamıyorum.

hiç unutmam, bir gün dişçiden çıkmışım. ağzım gözüm ayrı yerlere bakıyor. morfinden tipim kaymış.

eve dönerken markete uğradım. çalışanlar da nasıl güler yüzlü insanlar. tabii ben de karşılık olarak gülümsediğimi zannediyorum ama baktım tam olarak hissedemiyorum elimle yüzümü ve bilhassa ağzımı yokladım. uçları yukarı bakıyordu ama ön kamerada hiç hoş durmuyordum bea. sad.