tesadüfün iğne deliği

sevgili ferhan şensoy'un sıkça kullandığı laflardan biridir 'tesadüfün iğne deliği.'
70'li yılların başıydı, ailemle çınarcık'a gitmiştik tatile. pansiyon ile motel arası denize karşı bir yer bulup orada kalmıştık. binanın ön cephesinde boydan boya uzanan denize karşı bir balkon düşünün, o balkona açılan sıra sıra odalar. o odalardan birine yerleştik. yan odada da bir başka aile. benle yaşıt kızları var. kız çok güzel, üstelik her şeyi biliyor. çocuğuz yine de. neyse...
birkaç yıl sonra yayımlanan ilk şiir kitabımdaki şiirlerden birini o tatilden döndükten sonra yazmıştım.
bir sandal vardı aşkımıza tanık,
iki de bisiklet.
zaten ne biliyorsa onlar biliyor,
gerisini siktir et...
aradan neredeyse 50 yıl geçti. yazarlık eğitimine gelen ellili yaşlarda bir kadın öğrencimle ilk romanını yazmak üzere projelendiriyoruz. öz yaşam öyküsünü, çektiklerini yazıyor. hikayesinin büyük kısmı pansiyon işlettikleri bir dönemi kapsıyor. çalışma ilerliyor, pansiyonun çınarcık'ta olduğunu öğreniyorum. benim de bir çocukluk anım olduğundan bahsedip devam ediyoruz. sonra pansiyonun konumu, tanımı yapılıyor. işte iğnenin deliği tam da orada çıkıyor ortaya. çocukluk anılarımda kalan o pansiyon ile bu pansiyon aynı. ben gittiğimde kayınpederi işletirken yıllar sonra eşiyle birlikte o değerli öğrencim çekmiş çilesini o mekanın.
hayat tesadüflerle dolu. olgun yaşlara eriştiğimde anladım ki türk filmlerindeki tesadüflerin olmayacak şeyler olduğunu sanıp boşuna küçümsemişiz. öyle tesadüfler oluyor ki inanamazsınız. ve ferhan şensoy gibi ben de tesadüfün iğne deliği diyorum o kadarına.