1.
stephen karam'ın 2021 yapımı filmi.
birigid ve richard hem yeni taşındıkları evi kutlamak hem de şükran gününü birigid'in evinde kutlamak için bir araya gelirler. yemekler yenir, içkiler içilir. gecenin ilerleyen saatlerinde aile içinde halının altına sürülen sorunlar gün yüzüne çıkmaya başlar.
öncelikle sinematografisini çok sevdim. özellikle son sahnedeki o açı cidden çok hoşuma gitti. direkt sinematografisini övmemin nedeni bu konu hakkında 1 ödül birde adaylığının bulunması.
film tek mekanda geçiyor. izlemeden önce "ben tek mekan filmlerini seviyor muyum?" diye kendinize sormalısınız. eğer seviyorsanız evet bu filmi izleyebilirsin, hayır ama yok sevmiyorsan burası sana göre değil.
the walking dead'de bi tane japon mu koreli mi olduğu tartışılan bir çinli vardı. o (bkz: steven yeun) oynuyor, diğer 4 oyuncuyu tanıyan yoktur burda. bende tanımıyorum çünkü.
bu aralar benimde çok fazla hissettiğim şeyi anlatıyor film. yaş ilerleyip zaman aktıkça aile fertlerinin arasındaki bağın kopuşu; günümüz modern insanının (ki bu ne demek bilmiyorum) iş, kariyer, para kısaca hayatın doğal akışına kapıldıktan sonra istemsizce birbirinden uzaklaşmasını anlatıyor.
bu uzaklaşma, zamanında bazı yaşanmışlıkların halının altına sürülmesi ve eskisi gibi sık görüşmediğin aile fertlerinle en ufak fırsatta bu fırsatların gün yüzüne çıkmasına neden oluyor. senin dna'nı taşıyan, senin kanından olan insanlara, anne, baba, kardeş, dayı, amca dediğin insanlara nasıl düşman olunabildiğine değiniyor. ince ince birbirine laf sokmalar, karşı tarafı şakayla karışık acıtmak istemeler filan. çok şeyden bahsetmek istemek ama karşı tarafı kırmaktan, o incelmiş bağı tamamen kopartmaktan korktuğun için sürekli susmak, susturulmak. bu kadar yakın olduğun insanlara bu kadar uzak olmak anlatılıyor.
yazacak daha çok şey bulabilirim tabi ama konu uzun ve derin. başka bir entry girmek gerekir. film bence gayet güzel. sinefil olduğunuzu iddia ediyorsanız kesinlikle izleyin, yok ben aksiyon, fantastik macera seviyorum diyorsanız sizlik birşey yok.
filme puanım 10/7.7
birigid ve richard hem yeni taşındıkları evi kutlamak hem de şükran gününü birigid'in evinde kutlamak için bir araya gelirler. yemekler yenir, içkiler içilir. gecenin ilerleyen saatlerinde aile içinde halının altına sürülen sorunlar gün yüzüne çıkmaya başlar.
öncelikle sinematografisini çok sevdim. özellikle son sahnedeki o açı cidden çok hoşuma gitti. direkt sinematografisini övmemin nedeni bu konu hakkında 1 ödül birde adaylığının bulunması.
film tek mekanda geçiyor. izlemeden önce "ben tek mekan filmlerini seviyor muyum?" diye kendinize sormalısınız. eğer seviyorsanız evet bu filmi izleyebilirsin, hayır ama yok sevmiyorsan burası sana göre değil.
the walking dead'de bi tane japon mu koreli mi olduğu tartışılan bir çinli vardı. o (bkz: steven yeun) oynuyor, diğer 4 oyuncuyu tanıyan yoktur burda. bende tanımıyorum çünkü.
bu aralar benimde çok fazla hissettiğim şeyi anlatıyor film. yaş ilerleyip zaman aktıkça aile fertlerinin arasındaki bağın kopuşu; günümüz modern insanının (ki bu ne demek bilmiyorum) iş, kariyer, para kısaca hayatın doğal akışına kapıldıktan sonra istemsizce birbirinden uzaklaşmasını anlatıyor.
bu uzaklaşma, zamanında bazı yaşanmışlıkların halının altına sürülmesi ve eskisi gibi sık görüşmediğin aile fertlerinle en ufak fırsatta bu fırsatların gün yüzüne çıkmasına neden oluyor. senin dna'nı taşıyan, senin kanından olan insanlara, anne, baba, kardeş, dayı, amca dediğin insanlara nasıl düşman olunabildiğine değiniyor. ince ince birbirine laf sokmalar, karşı tarafı şakayla karışık acıtmak istemeler filan. çok şeyden bahsetmek istemek ama karşı tarafı kırmaktan, o incelmiş bağı tamamen kopartmaktan korktuğun için sürekli susmak, susturulmak. bu kadar yakın olduğun insanlara bu kadar uzak olmak anlatılıyor.
yazacak daha çok şey bulabilirim tabi ama konu uzun ve derin. başka bir entry girmek gerekir. film bence gayet güzel. sinefil olduğunuzu iddia ediyorsanız kesinlikle izleyin, yok ben aksiyon, fantastik macera seviyorum diyorsanız sizlik birşey yok.
filme puanım 10/7.7
devamını gör...