tımarlı sipahi

batılılar tarafından doğrayıcı ismini alan osmanlı birliği. bazı avrupalıl kaynaklar tarafından da "osmanlı şovalyeleri" olarak adlandırıldılar.
ağır süvari sınıfına giren osmanlının tımar sistemi ile yetiştirdiği süvariler.
--- alıntı ---

wikipedia

klasik çağ osmanlı ordusunun belkemiğini oluşturan tımarlı sipahiler, ordu içindeki en kalabalık asker sınıfını oluşturur. tımarlı sipahilerin osmanlı askeri ve idari sistemi içindeki konumları avrupalı tarihçilerce orta çağ avrupası'nın şövalye sistemi ile karşılaştırılmalarına ve bazı kaynaklarda (hatalı olarak) "osmanlı şövalyeleri" olarak tanımlanmalarına neden olmuştur.

--- alıntı ---
tımarlı sipahi çizimi

tımarlı sipahi zırhı

tımarlı sipahi sancağı

tımara sahiptirler. tımar, bir devlete karşı verilen bir hizmet karşılığında kiralanan arazilerdir. tımarlı sipahiler de devlete barış halinde aldığı tımar ölçüsünde asker yetiştirmek ve tımarını korumak zorunda olan, savaş halinde ise yetiştirdiği askerlerle savaşa katılması beklenen süvarilerdir. ertuğrul gazi söğüt ve domaniç'i anadolu selçuklu hanı'ndan tımar olarak almıştır. tımarlı sipahilerin osmanlı toplumu içerisinde saygınlığı büyüktü, bir beğ gibi saygınlık görürlerdi. tımarlı sipahiler hünkarın otağına girebilirler, onunla doğrudan konuşabilirlerdi. bitmeyen savaşlar yüzünden yaşlı bir tımarlı sipahi görmek neredeyse imkansızdı. bu genç cengaver atlı savaşçılar yüzyıllar boyu türk ordusunun bel kemiğini oluşturmuşlardır. daha önceleri özellikle selçuklu döneminde ikta (önceki adı) sistemi ile düzenli hale gelmişlerdir. bir sipahinin günlük yaşamı, savaşlardaki rolü hakkında okunması gereken eser: hüseyin nihal atsız'ın deli kurt romanıdır.

ismail cem , türkiye'de geri kalmışlığın tarihi kitabında güzel özetlemiş :
... bu askerî örgütlenme ve mer­keziyetçilik sayesinde üretim ve tüketim bütün imparatorluğun gereklerini en iyi şekilde karşılayabilmiştir. sonuç olarak denilebilir ki, osmanlı imparatorluğunun varoluş nedenlerinden ordu, tamamen mirî toprak düzeni tarafın­dan şekillendirilmiştir; ordunun toprak birimlerine daya­nan yapısı ise üretimin düzenini sağlamıştır. muntazam bir üretim sistemi ancak timarlı sipahinin varlığı, aracılığı, denetimi, memur niteliğiyle mümkün olmuştur. aynı şe­kilde, düzenli ve güçlü bir ordunun varlığı toprak rejimi tarafından mümkün kılınmıştır, iki olgu birbirini bütünlemiş, dengelemiş, gerekleri karşılamış ve çağın çerçevesin­ de ileri, mükemmel bir uyumu meydana getirmiştir.
osmanlı ordusu gücünü işte bu mülkiyet ve toprak düzeninden almıştır. denge devam ettiği sürece devlet hem çağının en ileri tarımına, hem de en güçlü ordusuna sahip olmuştur.