toplu ortamlarda görüntülü konuşma

görüntülü konuşmayı hiç sevmem,
kimse beni görüntülü aramasın, aramaz da.
bunu uluorta yapanların elinden telefonu alıp bende burdayım olayı bana en başından anlatın, olaya dahil olamıyorum diyesim var.
az özeliniz olsun daa.
birini görmeden ona bir şey anlatamıyor musunuz?
buluşun o zaman, telefonda kafaya bakmak nedir ya!

stadyumdan görüntülü arama

top desen var, ortam desen var.

güzel fikir aslında. trabzonspor-beşiktaş maçına gidecek olan trabzonsporlu arkadaşlar turunculandırsın bir şey deneyeceğim*

çocukken, 90'lı yılların başlarında telefonların görüntülü olacağı konuşuldu, tabi ortada cep telefonları daha yok, sabit telefonlar var. o dönem ütopya olmasına rağmen öylesine heyecan verici bir teknolojik atılımdı. hatta, o zamanki rüyamda duvara monteli paralel telefonda annem halamın kocası enişte ile konuşuyordu, ahizenin ortasında küçük ekranda eniştenin görüntüsü çıkıyordu. her rüyanın gerçeğe dönüşmesi gibi, yıllar süren mühendislerin çalışmaları 2000'li yılların sonunda meyvesini verdi. tüplü masaüstü bilgisayardan msn programı ile karşı tarafın canlı canlı görüntüsüne şahit olduk. sonra bu görüntülü arama teknolojisi iyice ilerledi. skype, whatsapp, facetime, facebook messenger, instagram, zoom, google duo gibi türlü uygulamalar cam gibi net görüntüler vermeye başladı. ama zamanla heyecan kalmadı, bu teknolojinin içi boşaldı, klişe hale sokuldu. tabi çoğumuz bunu kullansak da, kimimiz her gün, kimimiz ara sıra görüntülü görüşsek de, görüntülü aramayı sevmeyen kişiler de azınlıkta değiller. hani özlemek duygusunu, kavramını biraz olsa da öldürdü bu görüntülü konuşmalar.