toplu taşımada oturduğunuz koltuğa işendiğini geç fark etmek

sizden önce koltuğa oturan kişinin biraz işemesi ya da kaçırması sonucu başa gelebilecek korkunç olaydır.
yaşlılar kaçırabiliyor. mümkündür böyle bir şey yaşamak...

en büyük korkularımdan biridir. hayattan soğurum yemin ederim...

'çiş' çok ta uzak durmak gereken zararlı sıvılardan değil aslında

ama işte başkasının çişi tiksindiriyor bizi

bu gibi şeyleri düşünmemek en doğrusu, düşündükçe fobik karmaşalara meze olur beynimiz

aklımıza gelince hemen başka şeyler düşünerek beynimizi oyalamalıyız yoksa zararlanırız

her organ gibi beyin de hoş kullanılmaya çalışılmalı

o mu bizi biz mi onu kullanıyoz? bu başka başlık konusu

size daha kötüsünü anlatayım. emine ablanızda hikayeler bitmez.

soğuk bir kış günüydü. o zamanlar daha çocuktum. annemle pazara gitmiş ve akşam olduğu için eve dönüyorduk. ikinci duraktan otobüse bindik. kısmen boş olduğu için bu durağı tercih ettik. elimizde poşetler ve boş koltuk bulmanın sevinci ile hurrrra oturduk. kış günü de camları açmışlar diye söyleniyoruz. neyse, otobüs doldukça içerideki hava azaldı. işte koku o zaman yoğunlaştı. bir kusmuk kokusu bir kusmuk kokusu. üzerimizde kalın montlar olduğu için bizde ıslaklığı geç fark ettik. oturduğumuz koltuğa biri kusmuş meğer. ulan etrafını sarı bantla çevirsenize şunun. insan bir uyarı levhası koyar allahsız kitapsızlar. herkes burnunu tutuyor otobüste. koku da bizden doğru geliyor. yargılayıcı bakışlar. bakmayın ya, valla biz kusmadık diye ağlayasım geliyor. üff nidaları, bu ne koku haykırışları ile eve vardık. hem utancımızdan hem de otobüste ayakta gidecek boş yer kalmamış olduğundan da kalkmadık yerimizden. eve gidince öğüre öğüre bir duş alıp kıyafetleri ateşe attık. o günden sonra tekrar insan içine çıkabilmek için yüz nakli olduk. zor günlerdi.

o saatten sonra koyverin gitsin. nasıl olsa siz sidik kokacaksınız ve herkes sizi sidikli sanacak. çişiniz gelirse salın gitsin bir şey olmaz artık.
bazı şeyleri avantaja çevirebiliriz bu mümkün.