torpille işe giren insan

türkiye'de çok görülen bir durum.
özellikle kamu da.
siyasiler ve bürokratlar bu işin erbabı sayılır.
belirli pozisyonlara gelmek için bilgi birikim, liyakat ve ehliyet hiç önemli değill, sadece siyasi referans yeterlidir.

tam olarak şöyle olan durum. yani bir eksiği değil buyrun;

torpilinin görev süresi dolduğunda ya da o makamdan ayrıldığında sap gibi ortada kalmaktadırlar. üzülüyor muyum? hayır tabii. işe girerken kimbilir kimlerin hakkını yiyerek oraya geliyorsun ve her ay maaşını alıp gönül rahatlığıyla harcıyorsun.

son yerel seçimlerde de gördüğümüz üzere yönetimi el değiştiren illerde işten çıkarmalar epey gündem oldu. şu hayatta özellikle türkiye'deki ortamda birilerinin adamı olarak bir yerlere gelmek çok mantıklı bir iş değil.

kul hakkı nedir? nasıl yenir? başlıklı kitaba katkıda bulunabilir tümü.

(bkz: selam ve dua ile)

başının üstünde herkesin göremediği bir ampul yanar.

rızkımı veren hüda'dır kula minnet eylemem der ama sonuç başlığın kendisidir.

"babişko asuman" dediğimiz insan türüdür. "akademiklink" takipçileri bilir.

torpille işe giren hakkıyla işini yapanı görünce tabiri caizse tekme tokatla çıkartılır.

canım benim ona biz torpil demiyoruz network diyoruz. ayrıca çoğu şirket referansla işe alıyor.
çok iyiseniz torpile ihtiyacınız yok tabi ki ama iş ararken yakınlarınızdan yardım alıyorsunuz buda mı torpile giriyor mesela,merak ettim. şunu bilin eğer kişi tanıdık vasıtasıyla işe girmizse ve iyi değilse kısa sürede işine son verilicektir ama iyise çalışmaya devam edecektir bence hakkı da sonuçta network oluşturmak ta zor bir şey. üniversite okurken türkiye şartlarında söylüyorum işe girmek biraz zor ya tanıdık vasıtasıyla gireceksin ya da staj yapıp network oluşturup o şekilde gireceksin. bazı yerlerde çok ağır torpillerin döndüğünü biliyorum fakat hayat acımasız yapacak bir şey yok , sende oyunu kuralına göre oynamayı bileceksin. (bunlar özel sektör için kamuyu ayrı tutuyorum)

'referans' olarak tanımlanıp masum gösterilmeye çalışılan bir yöntemdir.

genellikle ahlaksızlığın diz boyu olduğu ülkelerde görülür.

ilkokul mezunu bir sporcunun br devlet bankasının yönetim kuruluna atanması örnek olarak gösterilebilir.

başka türlü düzgün bir iş bulmak ( özellikle belli başlı bazı sektörlerde) imkansız gibi bir şey. milletvekili bir tanıdığın varsa hop bir yerlere atanırsın. yoksa da yıllarca sürünürsün kimin umrunda ki

malum partilidir... şimdi oruç tutuyordur.

iş aramış ve bulmuştur, dermişim.

iş bulamıyorum diye üzüldüğünde daha çok çalışmalısın tavsiyesini ilk verendir. yüzsüz, pişkin ve hadsizdir.

liyakat diye tabir ediliyor şimdi

devrin insanı olmak gerekiyor zamana uymak sanırım tasvip etmiyorum etmemde umarım diğer yazarlarlarda bana katılacaktır.

torpille herhangi bir şekilde bir yere giren insanın verimsizliği ve kalifiye olmayışı o yapılan işe saygısızlıktır. işin kalitesini ve verimini düşürür. bolca bulunan insanlardır, özellikle buralarda....

başına konulan işte asla sahneye çıkmamış ve sahne korkusu olan insanın yaşayacağı bocalamayı yaşar önce. sonrasında nasılsa kovulmam genişliği ile işi üstten öğrenir, içine girmez ve eğer altında da biri veya birileri çalışıyorsa vay hallerine. iğrenç bi yönetim tarzı, bana bişey olmaz koçum olan size olur gibi kötü ifadelerle ekip ve iş yönetmeye çalışır. hep diyoruz ya liyakat, ahlak ve vicdan önemli kavramlar.

günümüzdeki adı network ile işe girmektir...

bazılarına başka seçenek sunmuyorlar tanıdık bulduk gir.
bazıları babadan dayıdan haladan torpilli işte bu ülkenin en şeref yoksunu insanları onlardır.