1.
favori grubum olan amerikan progressive metal grubu symphony x'in epiklikten yıkılan 2000 tarihli en sevdiğim albümü v: the new mythology suite'tan, adından da anlaşılabileceği gibi bir segue (uyumlu geçiş) görevi gören parçadır. bu arada bu geçiş de grubun bana göre ennnn iyi şarkıları arasındaki fallen ve communion and the oracle arasında. yani o kadar çok beğeniyorum bu ikisini ki, sözlükte başlıklarını muhakkak açmışımdır. ve gerçekten de başlığın konusu olan parça bu ikisinin arasında mükemmel bir köprü kuruyor; fallen'ın sonlarındaki dinginliği alıp önce biraz mistikçe tekinsizleştiriyor ama sonunda ardından huzurlu bir şeyler geleceğini de müjdeliyor...
ancak, bu transcendence (segue) bana o kadar da orijinal gelmiyor. bunu belirtmem lazım. john williams etkisini net alıyorum kompozisyonda ki zaten sx'in kompozitörü michael romeo da benim gibi o efsane film müzisyeninin çok büyük bir hayranı. yani mesela star wars'taki the imperial march'ın müzikal temasını alıp belli oynamalarla ve biraz da yaratıcılıkla birlite yumoş katarak * böyle bir kompozisyon üretebilirsiniz. ama yok ya, herkes de yapamaz bunu. romeo, müzik bilgisi çok yüksek olan birisi. bir de symphony x, bu döneminde dream theater'dan da epey esinleniyordu hala. daha sonrasında ciddi özgünleştiler. gene de v albümünü tek geçerim ben, full orijinal olmasa bile.
bu segue ile birlikte aralarında köprü kurduğu diğer iki parçanın bağlantısını da koyuyorum, uygun sırasıyla. iyi dinlemeler!
albümün kapanış epiğine bakınız veresim geldi, yeri değilse de. * (bkz: rediscovery (part ii) - the new mythology)
ancak, bu transcendence (segue) bana o kadar da orijinal gelmiyor. bunu belirtmem lazım. john williams etkisini net alıyorum kompozisyonda ki zaten sx'in kompozitörü michael romeo da benim gibi o efsane film müzisyeninin çok büyük bir hayranı. yani mesela star wars'taki the imperial march'ın müzikal temasını alıp belli oynamalarla ve biraz da yaratıcılıkla birlite yumoş katarak * böyle bir kompozisyon üretebilirsiniz. ama yok ya, herkes de yapamaz bunu. romeo, müzik bilgisi çok yüksek olan birisi. bir de symphony x, bu döneminde dream theater'dan da epey esinleniyordu hala. daha sonrasında ciddi özgünleştiler. gene de v albümünü tek geçerim ben, full orijinal olmasa bile.
bu segue ile birlikte aralarında köprü kurduğu diğer iki parçanın bağlantısını da koyuyorum, uygun sırasıyla. iyi dinlemeler!
albümün kapanış epiğine bakınız veresim geldi, yeri değilse de. * (bkz: rediscovery (part ii) - the new mythology)
devamını gör...