triarchy of the lost lovers

rotting christ'ın müziğinin olgunlaşmaya ve gelişmeye başladığı albüm. bu açıdan çok özel bir albüm. benim için ise rotting christ'ın en iyi albümü.

hiçbir albümde olmayan öfkeyi sadece bu albüme sığdırmışlar. ilk parçadan itibaren vaadettiği tüm öfkeyi, karanlığı, karamsarlığı ve depresif atmosferi fazlasıyla sunuyor.

benim için ise bir başucu albümü. düşüncelere daldığımda, modun düştüğünde, karanlığımda, yüzleşmek istediğimde hep buna sığınırım.

arkasından chronos & fateless gelir.