1.
(latince: "sen de", "sen dahil") kişinin bir suçlama karşısında kendisini suçlayan kişinin de önceden veya hâli hazırda aynı suçu işlemiş veya işlemekte olduğunu ima eden; bir başka deyişle bir tezi/düşünceyi savunurken, karşı tarafın yaptığı bir hatayı söyleyerek kendi yaptığını rasyonelize eden bir tür savunma argümanıdır. tu quoque; bir eleştiri veya itirazın, eleştiri veya itirazı yapan kişiye de aynı derecede uygulanacağı düşüncesine dayanır. karşı tarafın öne sürdüğü gerekçe veya eleştirilerden öte, karşı tarafa odaklandığı için (bkz: ad hominem)'in en yaygın türü olduğu söylenebilir. bu yola başvuranların nihayetinde "iki yanlışın bir doğru etmeyeceğini" bilmemeleri nedeniyle yaptıklarının mantıksal bir hata olduğu söylemek yanlış olmayacaktır.
genellikle iki farklı yöntemle uygulanır:
(1) kişinin bir söyleminin bir diğeriyle çelişiyor olmasından ötürü bir argümanın geçersiz olduğunu ileri sürerek yapılabilir. halbuki ortada sırf bir çelişkinin varlığından dolayı her iki söylem de yanlış olmak zorunda değildir; çelişkili ifadelerden en azından biri doğru olabilir.
(2) kişinin söylediklerinin davranışlarıyla uyuşmamasından ötürü tüm argümanlarının geçersiz olduğunu iddia ederek yapılabilir.
genellikle iki farklı yöntemle uygulanır:
(1) kişinin bir söyleminin bir diğeriyle çelişiyor olmasından ötürü bir argümanın geçersiz olduğunu ileri sürerek yapılabilir. halbuki ortada sırf bir çelişkinin varlığından dolayı her iki söylem de yanlış olmak zorunda değildir; çelişkili ifadelerden en azından biri doğru olabilir.
(2) kişinin söylediklerinin davranışlarıyla uyuşmamasından ötürü tüm argümanlarının geçersiz olduğunu iddia ederek yapılabilir.
devamını gör...
2.
sen decilik.
bir itham karşısında ama sen de şunu yaptın/dedin/savundun gibi eylemlere denir.
bir itham karşısında ama sen de şunu yaptın/dedin/savundun gibi eylemlere denir.
devamını gör...
3.
devamını gör...