tüm ciddiyetiyle eğlence planlayan insan

"bi ara eğlenelim ya" şeklinde planlar tasarlayıp tüm ciddiyetiyle eğlenceler organize eden o insan... eğlenmeye karar vermek... memleket kurtaran atatürk ifadesiyle gece kulübü belirleyen o adam... o planlı mutluluk...

düğün sonrası gidilecek mekan falan gibi konularda sanki lozan müzakerelerini gerçekleştirir gibi bir ciddiyet takınırlar. "organizasyon adam" olmak onlar için her şeyin üzerinde bir değer vadeder. ve çok ilginçtir ki bunlar planladıkları "eğlence" içinde yer aldıkları zaman ne yaparlar? evet: eğlenmezler! ulan bu ne turşu ne perhiz ne lahana perhizi turşusu? perhiz...

geçenlerde bir arkadaş arayıp x bir noktaya gideceğiz sen de gel dedi misal. * tamam gidelim dedim. sonra ne dese beğenirsin? çok durmayız zaten öyle "eğlenip gelcez."* bak şimdi... bam telime dokundun. bu "eğleneceğiz" vurgusundaki kendinden eminliğe hep alerjim olmuştur. belki ben eğlenmeyeceğim kardeşim? belki ben genel olarak eğlenmeyen bir insanım? bunun bir garantisi olabilir mi ya? zira eğlenmek denince aklımda dansözler eşliğinde yüksek desibelli kahkahalar attığımız sahneler falan beliriyor* ve bu halinden fazla memnun insan imajını veremeyeceğimi düşünerek üstümde baskı hissediyorum. zira bu enerji bana çok fazla. belki benim eğlence anlayışım bozuk? belki toplu şekilde eğlenen insanları gerizekalılar olarak falan görüyorum? neyse "eğlenme" riskini göze alamazdım ve gitmedim.