türban baskısına maruz kalan kız

her önüne gelenin anne baba olamayacağının kanıtı niteliğindeki talihsiz insandır.

bana göre kendilerinden asla taviz vermemeleri ve sonuna kadar direnmeleri en mantıklı yoldur. annesi babası da olsa kimse kimsenin kişisel tercihlerine karışamaz.

bir çok kız çocuğunun içinde yara aslında . tesettürlü bir arkadaşım "ben saçlarımı hiç yapamadım " demişti böyle zorla kapandım aslında başımdakini hiç sevmiyorum açılacağım ama ailemin tepkisinden korkuyorum gibi cümleler duydukça kulaklarımda çınlar canımı yakar .
bu gibi zorlamalar islama da zarar verir lakin gel bunu bazı dalkavukalara anlat ( üzgünüm burda kibar olamayacağım . ) üstelik bu tür zorlamaları oğlu sevgili yaptığında ve yahut karşı cins hakkında müstehcen yorumlarda bulunduğunda "aslan oğlum " diyen anne babalar yapıyor daha da üzücü olan kız olarak doğmak kadın olmak bu kadar güzel ve kıymetliyken sırf şu iğrenç baskılar ve dayatmalar yüzünden keşke kız olmasaydım keşke yaşamasaydım kız olmaktan nefret ediyorum diyen birçok kız çocuğu var bu ülkede . genel olarak olmasada ( çok şükür ) bazen benim de bunalıp böyle düşündüğüm oluyor . belki düzelir diye beklemekten de sıkıldık bunu her kadın adına rahatlıkla söyleyebilirim çünkü bu bir gerçek bazımız dile getiremesede .

sayıları gitgide artmaktadır. en büyük örneği ise türban takıp saçın önünü açıkta bırakan kızlardır. aslında ben takmak istemiyorum ama ailemden çekiniyorum itemidir. iranlı kadınlar da böyledir.

özgürlüklerini kaybeden kadınlardır. orta doğu klasiğidir

bunlar genelde tofaşın arka koltuğunda kekolara domalan tiplere dönüşüyor.

#2123087
bu ne biçim düşüncedir ya? ne söylediğinizin farkında mısınız?
yazık kafanıza yazık. diyecek cümle bile bulamıyorum.

yakın çevremde, ailemde, ilişkilerimde vs...
hiç türbanlı yok.

ama bana ne abi?
isteyen istediğini giysin.
onu ilgilendirir.
beni değil.

yaşadıkları baskı konusunda da benim yapabileceğim tek şey, kendi dünyamda kimseye böyle saçma bir baskı kurmamak.
insanlar çeşit çeşit.
benlik bir durum değil.

her baskı insan üzerinde bir yerde bir şekilde ters teper. o yüzden çocuklarınıza bir şeyi yapması hususunda asla baskı yapmayın .

hayatı, hayalleri, tercihleri ellerinden zorla alınmış kızdır. bana göre tabi.
hiç anlamam mesela daha küçük yaşta kapanmamız gerektiğine neden zorlandığımızı.. bi insan olgunluğunun farkına vardığında, düşünebilecek, sağlıklı kararlar verebilecek seviyeye ulaştığında zaten bunu isteyerek layığıyla yapabilir pekala. neyin ne olduğunu anlamadan bi anda kendini bi örtünün içinde buluyorsun. bundan sonrası da hep bi ne yaptığını, ne yapman gerektiğini anlama mücadelesi kendinle. mesela ben annemin babamın karşısına geçip "yahu ben daha kendi saçımla bile bi kere uğraşamamışken neden başka kızların saçlarına boya yapıyorum, kesiyorum, fön çekiyorum" diye haykıramadım. kendi saçlarımla uğraşmam gereken yaşta başörtümü alelacele yapıp işe geç kalmayayım diye koşa koşa evden çıkar başkalarının saçlarıyla uğraşırdım. beğenmezlerse bi de azar işitirdim. için için ağlardım. yaklaşık 10 senedir kapalıyım. 10 senede bi kere bile çıkıp ben açılmak istiyorum diyemedim dayak yerim korkusuyla. iğrenç damgalara maruz kalırım korkusuyla. ev hapsi korkusuyla. imanıma laf ederler korkusuyla. ve bazı d*ng*la*klar da bunu bilmeden çıkar derki "böyleleri sonra arabada arkadan veren bi o*rsp*u oluyo".!! senin ben beyninin kıvrımlarını.....

bir gün de ailesine rağmen kapanan kızları ele alalım. ana baba kapı duvar, asla kapanamazsın minvalinden.

zannediliyor ki yurdum türbanlısı değil, kapalısı veya tesettürlüsü baba veya koca baskısıyla kapanıyor. evet var ama insiyatif dahilinde o yolu seçmiş kadınlar daha fazla. bireysel karar olarak kapanan.
yukarıdaki arkadaşın verdiği örnek ise sentez kıvamında, ebeveyn tarafından başına gelebilecek muhtemel şeyleri yazmış, haklı da.

ne diyeyim feraset diliyorum ebeveynlere. bir de empati güncellemesi. isteyen gönlüne göre yaşasın şu hayatı.