türk bebeklerinin aslında sevimli olmadığı gerçeği

ana güzel baba güzel olmayınca (her anlamda) neylesin yavru. bu güzelliksizliğin bebeğe bile sirayet etmesi durumudur.

bakan gözler sevimli değilse normal olan bir durum.

doğrudur. daha bebeğin suratını görmeden "ay canıııım çok tatlı" diye yaklaşanların ekseriyeti sahtekardır. ben bi bebeği sevimli bulursam severim, bulmazsam da bişey demem ama bebekle pek de ilgilenmem. ayrıca her bebek herkes tarafından sevilmekten hoşlanmaz. kedilerde de durum böyledir. ille kendinizi zorlamayın yani her bebeği ve kediyi seveceğim diye. kimisi cidden de sizin tarafınızdan sevilmek istemiyor ve zaten içten olmadığınızı sezerler.

ekleme/düzeltme: başlığı "tüm bebekler" diye okudum ama yazmış bulundum artık. o halde tanım: valla bence her milletten güzel ve sempatik de çirkin ve antipatik de bebek çıkar.

ekleme 2: altta bi arkadaş bebekleri antipatik bulabilmeyi ruh hastalığı olarak görmüş. büyük aymazlık. bebekler ve çocuklar da bireylerdir ve temel karakter özelliklerini bu dönemlerde ve hatta anne karnında edinmeye başlarlar. bilgilendireyim.

ırki, milleti ne olursa olsun bir bebekten antipati cikarmak nasil bi ruh hastaligidir anlamak mumkun degil.

çiftlerin ikisinin de burnu çirkinse bebek mebek yapmasınlar.

ırkçılık kötü bir şey. zararları saymakla bitmez.

her bebek tatlıdır klişesi zaten baki olmakla birlikte türk bebeklerinden kasıt türkiye bebekleri ise çok da haksız olduğunu dusunmedigim tespit.

çok ağlıyorlar. sürekli ağlıyorlar. durmadan ağlıyorlar. usanmadan ağlıyorlar. bıkmadan ağlıyorlar. yarınlar yokmuşçasına ağlıyorlar*.

kazakistan türkü ile evlenen bir akrabamız var. birkaç ay kadar önce kendilerini görme imkanı bulduk. 3-4 aylık da bebekleri var. bebeklerini ilk defa gördüm ve kucağıma almaya yeltendim. içimden "kaç saniye içinde ağlayacak acaba?" derken bebek aglamadi yahu? hafif çekik gözlü, toparlak kafalı, kıpkırmızı yanaklı bir şeydi. yavru cengiz han*.

diğer yanda da doğumundan beri hemen her hafta sevdiğim ve kucakladığım, ebeveynleri türkiye türkü olan 10 aylık bebeğe bakıyorum, kucağa almayı geçtim, yeltendiginde bile hala ağlıyor. yine de alışır diye zorlayıp alıyorum ama bu gidişle 27 yaşında ancak alışır.

aradaki fark ne? 3-4 aylık olanın ailesi bahar ayında çıplak ayakla dışarı çıkartıyor, lahana gibi 37 kat sarmiyor, 286 çeşit oyuncak almıyor, sevmek isteyenden sakinmiyorlar ve çocuğu sosyalleştiriyorlar.

10 aylık olan türkiye türkü abdulrezzak bebek ise yaz ayında çorapla, üstünde 27 kat kıyafetle geziyor. ailesi, bebeğin zerre umursamayacağı oyuncaklar alıp duruyor, biri abdulrezzak bebeği sevmeye kalktığında ise sevecek taraf vebalıymış gibi kılı kırk yarıyor, bahane buluyor.

(bkz: çocuğu steril büyütmek)

bad boy gibi cringe triplere girmeyi samimiyim istemem ama ben steril buyutulmedim. bebekken geçirmediğim hastalık kalmamış, sokakta da oynadım, eve geç geldim diye popoma terlik de yedim ama karşılığında henüz 6 yaşındayken kaybolduğumda evi bulabildim, 7-8 yaşındayken kapkara bir çingene çocuğu klişe numaralarla kaçırmaya kalktı ve yemedim, şu an ise disarida kar yağarken bir uzun kollu tişört, bir polar yeter ve hasta etmez.

abdulrezzak bebek ise ne zaman ki yaz ayında corap giymeyi bırakacak, muhtemeldir ki hasta olacak.

katılmadığım başlık. bebekler üzerinden prim yapmayin. görüşe katılanların da ana baba olmadığını tahmin ediyorum.

farenin yavrusu bile güzelken bir insanın bebeğinin çirkin olduğunu söylemek nasıl bir psikoloji acaba?

ırkla alakası yok,her bebek sevimli olmak zorunda değildir.bebekleri sevimli olduğu için mi seviyorsunuz? yoksa dünyaya yeni gelen minik bir insan yavrusu olduğu için mi?

çok kınamak istemiyorum neticede benden nasıl bir şey çıkabileceğini kestiremediğim için fakat amuda kalkıp doğru konuşalım. cidden bazıları hiç sevimli değil. ağlamasını geçtim, anne ve baba geni öyle garip bir şey ki. bazen bu ana babadan bu çocuk nasıl çıktı diye istemsizce düşünürken buluyorsun kendini. anne victoria secret meleklerinden daha taş, baba biscolata erkeklerini cebinden çıkarır ama gel gör ki çocukları habeş maymunu tarafından dünyaya gelmiş kangal köpeği gibi. üstelik has da değil kırma.

benim şu hayatta en nefret ettiğim ve sözlüğe gelir gelmez başlığını açıp dile getirdiğim (bkz: bebeklerin yüzünü emojiyle kapatmak) başlığına da yazdım. kimse sizin çirkin bebeklerinize nazar değdirmeyecek şu emojiyi koymayın artık dedim. ya fotoğrafını emojisiz koy ya da koyma dedim. meğersem çocuğun sevimsizliğini örtmek içinmiş her şey. onlar da haklı. neticede hepimiz flörtün çirkin yeğenine, kardeşine fazlasıyla maruz kaldık instagramda. çirkin demeyelim. sevimsiz diyelim. ınstamom'lardan linç yemek istemiyorum.

neyse ben sevimsiz diyeyim bu agucuk bugucuklara, siz çok bilmiş büyümüşte küçülmüş deyin, çok zırlıyor deyin, gen deyin, yetiştirilme deyin.

neyseee kınamayalım. hıfzı berkay eğer dünyaya çirkin/ sevimsiz gelirsen bil ki anneciğin bu tanımı yazdığı için. çünkü senin annen bir melek yavrum*

demeyin öyle benim yeğen üzülür.*

pkklı mı açtı bu nasıl başlık?

bebekler sevimlidir de, sevimli olup olmamanın türklükle veya başka bir uluskimlikle ilişkilendirilmesi sevimli değil o kesin. !

çoluk çocuğu olmayan yazarların toplanıp türk bebeklerini gömdüğü başlık. çocuğunuz olunca göreceğim ben sizi!*

çocuklarım olduktan sonra, bana tüm bebekler sevimli gelmeye başladı ya da anaçlık duygularımın yoğunluğu ile ben, tüm bebekleri sevimli bulmaya başladım, bilemiyorum ama ilk çocuğuma hamile kaldığım andan itibaren bebekli rüyalar görmeye başladım ve böyle bir rüyayı her gördüğümde inanılmaz mutlu oluyordum. rüyada bile olsa bir bebeğin olduğunu hissetmek, inanılmaz bir duygu ki empat olduğumdan, hangi ırktan olursa olsun bebeği olan birini görünce, onun bebeğini sevimsiz bulmak şöyle dursun, onun adına çok seviniyorum.*

dostoyevski'nin şaheserlerinden karamazov kardeşlerde ivan karamazov,alyoşa'ya şöyle der:
"söyle bana alyoşa; yaratıcı sen olsaydın ve dünyanın yaratılışı bir küçük çocuğun acısını gerektirseydi, dünyayı yaratır mıydın?"
aziz nesinise şöyle yalvarır adeta ...

"öyle bir ağlasam
öyle bir ağlasam çocuklar
size hiç gözyaşı kalmasa.
öyle bir aç kalsam
öyle bir aç kalsam çocuklar
size hiç açlık kalmasa.
öyle bir ölsem
öyle bir ölsem çocuklar
size hiç ölüm kalmasa"

çocuklar, bizim çocuklarımız… hatta çocukluğunu yaşayamamış çocuklarımız.
çocuk sevmeyenin aklına şaşarım...

kinder ve prima bebeklerini gözünde büyütmektir

benim kucağıma şu an 3-4 yaşında bir siyah afrikalı kız bebek verseler yemin ederim yerim ,kolunu burnunu ısırırım...
koreli de aynı,bazen toplu taşımada çekik gözlü bebekler oluyor izin alıp seviyorum.

bebeğin kürt'ü türk'üm olur ,ya da laz'ı.

insan içinde aynı hepsini severim ırkçı-köktendinci hariç.

canlı yavrusu dünyada ki en güzel şeydir.

kahkaha attıran başlık. fazlasıyla sevimli türk bebeği gördüm o nedenle bana doğru gelmeyen başlık. bebeklerde ırk ayrımı yapmamakla birlikte afrikalı bir bebeğe de zaafım olduğu doğrudur. türk bebekleri değil de türk ana babalarının aslında sevimli olmaması gerçeği daha doğru geldi. bebekleri itici yapan tek şey ebeveynleridir benim gözümde. sınır tanımaz anneler, bebeği sadece annesine ait sanan babalar. yavrum bebecik de dünyadan bihaber keşif derdinde. sen yap keşfini bebem ana babana rağmen yap. bebek ne bilsin çocukluk hatıramın kırılmaması gerektiğini? anası babası bilip de elinden almıyor, bebesinin ilgisini başka bir alana yönlendiremiyorsa o bebek neylesin? ev sahibi neylesin?