türk dizilerinde eşsiz hiçbir karakterin bırakılmaması

hangi diziyi açıp izlesem bir zaman sonra eşleşmeyen hiçbir karakter kalmıyor.
yan karakterlerden biri esas kızı/oğlanı seviyor ama tabii onun "rütbesi" düşük olduğu için o hiç esas karakterle aşk yaşayabilir mi haşaa ne haddine.
o orda için için yanıyor bi köşede elli bölüm. şahit oluyor baş karakterin mutluluğuna, aşkına, çoluk çocuğa karışmasına. * sonra dizinin bitimine yakın veyahut dizi uzatmalara oynamaya başladığında hemen yanına kendine "denk" bi yan karakterle eş yapıyorlar.
bir kere de baş karakterle eş yapın şunları ya. kast sistemine bak yaa..

onun dışında niye herkes eşlenmek zorunda? niye kardeşimm niyee?
bekar, boşanmış karakterlere neden hiç şans verilmiyor ayıp mı günah mı?
çok gözüme çarpıyor bu ayrıntılar.
herkes aşkı bu kadar kolay bulabiliyor mu? bulmayı geç aşktan meşkten başka bu karakterlerin bi hayat gayesi yok mu hiç?
içleri boş karakterler ve anlamsız, tekrara saran senaryolar.
hetero mutsuz çiftlerin, akrabaların birbirlerini yemesi, bağırıp çağırması, saçma planlar, hesaplaşmalar bıdı bıdı bıdııı..
dijital yapımlar da ayrı sıkıcı. tamam aralarında fena olmayanlar da var elbette ama çoğu ağır ağır ilerleyip "hayatın anlamı bu, şu.. ahh siz ölümlüler.." klişeleriyle dolu kasvetli bir havaları var.
tabii bu durumlar sadece bizim sektör için geçerli değil. dünya kocaman bir bayağışlaşmaya evriliyor.
o yüzden neredeyse yıllardır yerli/yabancı çoğu yapıma şans vermiyorum.

(bkz: swinger)

normal sözlük'te görmekten memnuniyet duyduğum tespit.

aynı zamanda senaryonun tahmin edilebilirliğini artırır.