türk gençleri vs avrupalı gençler

yaşadıkları hayatlar arasında uçurum bulunan gençler.

ekonomik anlamda:

20'li yaşlardaki isviçreli, hollandalı, alman, belçikalı, fransız gençler dünyayı gezip, farklı kültürleri tanırlarken 20'li yaşlardaki türk gençleri dünyayı gezen yaşıtlarını youtube videolarından izliyor.

20'li yaşlardaki norveçli, danimarkalı, isveçli, finlandiyalı gençler üniversite okurken harçlıkları ile araba, playstation, bilgisayar alabilirken 20'li yaşlardaki türk gençleri bunları da en fazla youtube videolarından izliyor.

20'li yaşlardaki avusturyalı, ingiliz, italyan, ispanyol gençler organik gıdalarla beslenebilir, kırmızı et yiyebilirken 20'li yaşlardaki türk gençleri avrupa'nın gümrükten sokmadığı bol hormonlu ve sağlıksız gıdalarla besleniyor, kırmızı eti ayda yılda bir görüyor.

20'li yaşlardaki irlandalı, estonyalı, litvanyalı, çek gençler arkadaşlarıyla çıkıp barda, pubda gönlünce içip eğlenip partileyebilirken 20'li yaşlardaki türk gençleri ayda yılda bir barda iki bira içebiliyor. gerçi yasaklar sebebiyle artık bunu da yapamıyor.

sosyal anlamda:

20'li yaşlardaki avrupalı kadınlar istediği saatte sokaklarda özgürce dolaşırken 20'li yaşlardaki türk kadınlar ne yazık ki yurdumuzun çoğu yerinde geceleri tek başına sokağa çıkamıyor.

20'li yaşlardaki avrupalı gençler istediği zaman özgürce protesto yapabiliyorken 20'li yaşlardaki türk gençler protesto yaptığı zaman fetöcü, terörist, vatan haini, bölücü yaftası yiyor, polis şiddetine maruz kalıyor.

20'li yaşlardaki avrupalı gençlerin hayatlarında siyaset çok küçük bir yer tutarken 20'li yaşlardaki türk gençlerin hayatlarının bir numaralı gündemi çoğu zaman siyaset. çünkü ahmet hamdi tanpınar'ın da dediği gibi "türkiye evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olmak imkanını vermiyor."

20'li yaşlardaki avrupalı gençler festivallerde, bahar şenliklerinde dilediğince sosyalleşirken 20'li yaşlardaki türk gençlerin gidebileceği zaten az sayıda olan festival ve bahar şenlikleri her geçen gün birer birer yasaklanıyor.

aslında daha yazılacak çok şey var ama ben yazarken bunaldım. yazmak yerine bir görselle durumu özetleyeyim.

hocam türk gençleri ağlıyor tuvalete götürüp kafasını klozete sokabilir miyim?

askerde bir arkadaşım vardi muhasebeciydi kendisi. askerlik uzun sürünce tanışmak zorunda kaldık haliyle derken iett otobusu ile sadece 15 dak mesafede uzakta oturduğunu ögrendim.
askerden geldik ve 2 3 yıl kadar görüşmedik kendisiyle. bir ara artık nasıl sıkıldıysa beni aradı "devrem naber" dedi, sohbet muhabbet konusmalar derken gorustuk ama herif ne bicim.
"sen hayırdir lan" dedim ama demez olaydım susmadı herif *) askerden sonra bir muhasebe bürosuna giriyor falan calisirken patronla bozuşunca işten ayrılıp kendisine bisiklet alıyor ve minik minik dolaşıyor atlıyor otobüse izmit'e vs gidip yediği içtiği yerleri blog olarak karalıyor sonra ufak meblağlar karşılığında bu işi yapmaya başlıyor ve finalde thy yollarına yazı yazıyor, iran'a geziler düzenliyor, her hafta bir yerden gel bizim otelde kal falan deniliyor ve uzerine para ala ala tatil yapıyor.

yani isteyen sözlükte faşik tc dovleti bize bagmir diyecegine ekşin alip gemisini yurutuyor.

ilk önce şuna bir açıklık getireyim ki
avrupaya giden türk gençlerinin sosyal yaşamları hiç de öyle toz pembe olmuyor. kızlar türk genci yerine sarışın jonathanları tercih ediyor.
arkadaş seçimlerinde de durum aynı. lise hayatında baya baya yalnız oluyorsun.
ama işin ekonomik kısmına bakınca güzel bir üniversiteye geçtikten sonraki kısım baya iyi.

bu başlık türk insanindaki asagilik kompleksini göstermek için açılmış galiba.

türk gençlerini bilmiyorum da avrupalı gençleri de bilmiyorum.

türk gençleri avrupalı gençlere kıyasla daha tembel ve daha sorumsuzlardır. bunun sebebi ise aile ilişkileri. malumunuz avrupalı gençler 18'inden sonra artık birer birey oluyorlar. ister kendi evlerine çıkıyor, ister sevgilisiyle beraber yaşıyor, ister dünya turuna çıkıyor vesaire.
bizim ülkemizdeki gençler ise, evlenene kadar ailesiyle beraber yaşıyor. özellikle erkekler askerlik görevlerini yapana dek neredeyse kendi çamaşırını bile yıkama tecrübesine nail olmuyorlar.
kendi evine çıkamıyor, ailesine bağlı ve ailesinin katı bir şekilde çizdiği çizgiler arasında yaşıyorlar. bu da türk gencinin karakter gelişimini doğrudan etkiliyor.

neredeyse tüm temel ihtiyaçları ailesi tarafından karşılanan, sorun çıktığında sorunu çözmeyi düşünmekten evvel ailesiyle paylaşan, evleneceği kızı bile ailesinin bulmasını isteyen genç bireyler, bir süre sonra sorun çözebilme yeteneklerini, temel hayatta kalma içgüdülerini kaybediyor ve pasif birer birey olarak hayata atılıyorlar. sudan çıkmış balık misali yani.

normalde olması gereken bu değildir. gençlerimize, çocuklarımıza onların birer birey olduğunu hissettirmeli ve ona göre davranmalıyız. sınır çizerek, onları baskılayarak, yapması ve yapmaması gereken her şeyi belirleyerek sadece pasif bir topluluk oluştururuz. koca birer bebeklerden oluşan bir topluluk...

akabinde eğitim sistemimizin bize dayattığı sınava dayalı, etkinlik yoksunu eğitim sebebiyle; senelerce ders kitaplarından kafasını kaldıramayan, sosyal olarak kendini hiçbir şekilde geliştirememiş, iletişim kurmaktan aciz, asansöre kendisi haricinde biri bindiğinde dahi heyecanlanan, asosyal bir topluluk da oluştu.

tüm bu yazdığım süreçten geçmeyen, gerçekten birer birey olarak yetişen avrupalı gençler, bu versusta hunharca elimize vereceklerdir.

amerikalı gençler vs afrikalı gençler kadar absürt bir başlık.

maddi ve sosyal anlamda fark acı ve gitgide açılıyor.

bu sokuk türk gençleri asla üretmez, çözüm getirmez sonra avrupa gençleri şöyle ya da böyle derler nede olsa karşılarına çıkıp biri "ulan amanın feryadı sen dövmeler, 3. sınıf barlarda kezbanlar peşindeyken avrupa genci fizik peşinde koşuyor 2 vajinası kara için sen kendini köpek ederken adam kendine yatırim yapiyor" diyen olmayınca bi avrupa genci özentisi çıkıyor.

valla avrupali kizlar.

turk kizlar hep esmer. yok mu soyle renkli, 165-170 ebatlarinda(boy anlaminda la) bir gaci.