türk insanının çok çıkarcı olması

türk insanından ciddi manada soğumama neden olan hede. etrafında dost dediğin insanlar bile yeri ve zamanı geldiğinde çıkarları için sana yapmadığını bırakmıyor. biz ne ara bu kadar bozulup toplum olmaktan çıktık? ne ara kuru bir saman yığınına dönüştük? yüzde 99'u müslüman denilen bir toplum değil miyiz biz? müslümanlık bu mu?

dinden bağımsız, bunların kişilik meselesi olduğunu bilmemiz gerek. her insan farklı bir dünya arkadaşlar. ve şu devirde, dünyanın neresine giderseniz gidin, çıkarcı olmayan insan yoktur. bilmeden bile insanlar birbirini kullanır hâle geldi.. ya en basiti, birileriyle arkadaş oluyorsun ama onlar seni sen olduğun için değil de ortamda bir kişi olsun diye tutuyorlar. yani bu menfaatçilik artık bir kural haline geldi.. çok üzülüyorum ben bu duruma.. *

kaç bin senelik tarihi var türklerin biliyorum ama bu yeni birşey değil. genleri bozuk. türk olmadığım için şanslıyım.

ilgili önermenin gözleme dayalı olduğu çıkarımını yapmak çok da zor bi'şey değil. haksız bi' önerme de değil. kısmen katılıyorum. ama başlıkta vurgulanan ulusla alakalı olduğunu düşünmüyorum. evet, dilimize pelesenk olmuş, olmaz olası, tiksindirici bir 'anadolu irfanı' var, şüphe yok bundan. fakat, işte bu bile gözleme dayalı bir çıkarımdır...

çıkarcılıkla ilgili bir sorumlu arıyorsak bence sisteme ve düzene bakmalıyız...

yani bu coğrafyada değil de başka bir yerde doğup büyümüş olsaydınız şayet, bu durumdan çok daha farklı manzaralar ile karşılaşacağınızı mı düşünüyorsunuz?

ben buna inanmıyorum. belli başlı farklılıklar muhakkak olacaktır, bizim de başkalarına karşı farklılıklarımız olduğu gibi... ama şunu kabul edelim, dinden ve ulustan bağımsız bir şekilde insan bencil bir varlıktır...

komplo teorilerinden nefret ederim, hiç kimsenin bir şeyi icat ederken, bir fikir ortaya atarken yahut, bir ulusu ya da bir ülkeyi hedef aldığını, üzerinde oyunlar oynadığını düşünecek sığlıktan çok uzağım ama bir şey sizin de dikkatinizi çekmiyor mu?

gelişen teknolojinin bireyi yalnızlaşmaya ittiğini, insanların birbirleri ile iletişmekten çok uzağa götürdüğünü göremiyor muyuz?

her şeyi evden çıkmadan halledebilir hale geldik neredeyse....
faturalarımızı mesela, ödemek için evden çıkmamıza gerek yok...
sinema dediğimiz şey, salonumuza kadar geldi, evet...
market alışverişlerimizi artık sadece bir ekrana dokunarak hallediyoruz. söyleyin allah aşkına, pazar sabahları fırından sıcak ekmek, simit almaya giden kaç kişi kaldık?
yahu kimisinin dokunmaktan, koklamaktan büyük haz aldığı kitapları bile raflardan indirip avuç içi kadar ekranlarımıza sığdırdık...

teknoloji bir yönüyle gerçekten büyüleyici bir şey evet ama bu yönüyle beni oldukça korkutuyor, bunu belirtmeliyim.

bir şeyler gitgide öncesinden daha da kolay olmaya başladı. bu kolaylık insanları tembelleştiriyor. bu tembelleşmek sadece bedenen tembelleşmek de değil, düşünmek açısından da tembelleştiriyor bizleri. hemen hemen karşılaşabileceğimiz sorunların çözümü bir tık uzağımızda. bilgiye ulaşmak hiç bu kadar kolay olmuş muydu? ve ileride bundan çok daha da kolay olacak...

işte bu iletişimsizlik insanları bence giderek olması gerekenden çok daha bencil, çok daha çıkarcı hale getiriyor. iletişim içerisinde olmadığımız için empati yapamıyoruz. buna ihtiyaç bile duymuyoruz. çünkü dünyamızda sadece biz varız. sahip olduğumuz teknoloji ve biz... başka hiç kimseye yer açmıyoruz, açamıyoruz...

bütün bunlar bir araya geldiğinde önümüze çıkan manzara bizi şaşırtmamalı. ama doğru soruyu sorup, sorunu doğru tespit etmek daha elzem... bunun ulusla, dinle, ahlakla sanıldığı kadar ciddi boyutta bağı olduğunu düşünmüyorum...