türk insanının yabancı müslüman sempatisi

bugün galatsaray'da top koşturan mısırlı yıldız mohamed mostafa'dan yola çıkarak gözlemlediğim bir konuya değinmek istiyorum; türk insanının özellikle dışarda yaşayan ya da ülkemize başarılar kazandıran yabancı insanlara(müslüman) duydukları sempatiyi kendi ülkesinde yaşayan başarılı insanlara aynı sempatiyi duymadıklarına dair bir gözlemdir, bunu örneklerle açıklayacağım. başta, bu konudaki en güzel örneklerden biri olan bir dönem futbola damga vuran isimlerden fransız futbolcu thiery henry'e duyulan sempatiydi. fakat bu sadece futbolcularla sınırlı bir konu değil tabiki, muhammed ali belki hicbir zaman unutulmayacak müslüman bir sporcu, bir boksördü. duyula
sempatiyi anlatmaya bile gerek yok. aynı şekilde mısırlı sosyolog ali şeraiti de hala fikirleriyle bu topraklarda da çok saygın bir insan olma özelliğini koruyor. malcolm x'e duyulan sempatiyi de çok anlatmaya gerek yok sanırım. örnekler çok, daha da arttırılabilir bu; sözgelimi demek istediğim şey bizim insanımızın sagcısı solcusu farketmeksizin yabancı müslüman olunca duydukları sempatinin kendi ülkesinde yaşayana aynı şekilde olmamasıdır, bunun memleketteki mevcut siyasal islamla da ilgisi oldugunu düsünmüyorum, gecmiste de bu böyleydi hep. gelecekte de muhtemelen böyle olacaktır.

buradan

sami yusuf vardı ben küçükken başlığı görünce aklıma geldi

sanki bir bakıma onaylanma ihtiyacının tatmini gibi geliyor bana. bak yav elin yabancısı bile müslümanlığı seçmiş diyoruz.

artık çok kaldığını sanmıyorum zira ülke yabancı müslüman doldu. *

bende yok o

arap sevicilere ait sempatidir.
hayatımda kimseye "dini" yüzünden sempati duymadım, duymayı da düşünmüyorum.

türkiye'de müslüman olduğunu iddia edip kuran'daki her şeyin tersini yapan tipler yüzünden ortaya çıkan durum.

yabancı müslüman deyince aklınıza sadece araplar ve bu coğrafya geliyor ama öyle bir şey yok. bambaşka ülkelerde yaşayıp müslümanlığı kabul etmiş olan insanlar var; amerika, kore, avustralya vesaire... bu insanların sadece yüzlerine baksanız, suratlarındaki aydınlık ve nur bile bize ülkedeki nursuzların iç dünyası hakkında bir fikir veriyor. bu ülkenin kendisini herkesten daha müslüman gören tipleri (ki bu hareket bile müslümanlığın ruhuna aykırıdır) herkesi hayatından bezdirmek, kadınlar başta olmak üzere erkekler dışında kalan her canlıyı ezim ezim ezmek güdüsüyle yaşıyor. başka, daha doğrusu gelişmiş olarak tanımladığımız ülkelerde yaşayan müslümanlarda böyle korkunç bir kafa yapısı yok.

yani sorun müslümanlarla değil, müslüman olduğunu iddia eden kişilerin yaşantısı ve kendisinden başka canlılara duyduğu saygı ile alakalı.

tabii ki başka ülkede olan tüm müslümanlar aşırı mükemmel karakterlidir diye bir iddiada bulunamayacağımız gibi türkiye'deki tüm müslümanlar da karaktersiz ya da kötü insanlardır diyemeyiz. fakat çoğunluğa göre yorum yapmak isterseniz yukarıdaki durumla karşılaşıyorsunuz maalesef.

olay müslümanlık değil,müslümanlığın nasıl icra edildiğidir...

yusuf islam vardı. ( cat stevens )