türk milletinin hiçbir şeye itiraz etmemesi

unutamadigim sesler kokular ukdesidir.

aslına bakarsanız bu yakınma biraz paradoks içeriyor.

kimse itiraz etmiyor, toplanıp tepki göstermiyor konuşmasını eğer bu eylemi yaparken konuşuyorsanız bir problem yok.

ama evde oturduğunuz yerde sözlükte veya herhangi bir sosyal medya yerinde yazıyorsanız üzgünüm, sizde aslına bakarsanız itiraz etmiyorsunuz. sadece birilerinin hareket etmesini bekliyorsunuz.
güvenli alandan kimse çıkmak istemez.

türk milletinin 12 eylül darbesi sonrası, canımız, ciğerimiz, 2223 yıllık geleneğe sahip, layikliğin yılmaz bekçisi türk silahlı kuvvetlerimizce iğdiş edilmesi yüzündendir.
o darbeyle itiraz edecek dört milyona yakın insan ezilmiş, örgütsüz bırakılmış, halk tabakaları da layikliğin yılmaz bekçisi tarafından adım adım koyu bir cehaletin içine itilmiştir.
kim itiraz edece bu durumda hacı? itiraz edenler bizzat ezilenler arasından devşirilmiş yavşaklarca bölücü, vadan hayını, pkklı ilan edilmekte, hayatları kararmaktadır. kim itiraz eder?

sadece futbolcularımız edebiliyor.

ondanda sonuç çıkmıyor.

bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılık zihniyetinden dolayıdır. kadercilik ve devlettaparlığı da buna ekleyebiliriz.

padişaha posta koyan dadaloğlu'ndan zik parti ilçe başkanı karşısında eli ayağı titreyen halka.

sakinleştirildik, ehlileştirildik ve daha bir sürü şey...

tamamiyle yetiştirilme tarzımızla alakalı olduğunu düşünüyorum.

ne olursa olsun büyüğün sözünü dinlemek, ona hürmet etmek ve babaya karşı çıkmamak öğretileriyle büyüdük hepimiz. küçüksen susacaksın. aile içerisinde “küçük” olmak yaşla alakalı olabilir fakat hayatın diğer alanlarına da girmeye başladıkça küçüklüğün sıfatları da değişmeye başladı. ekonomik olarak, eğitim olarak, kültür olarak ne kadar küçülüyorsak karşımızdaki “büyük” insana o kadar boyun eğer hale geldik. yerimizi bildik çünkü. “sus küçüğün söz büyüğün” diye diye susturdular herkesi.

öyleki devleti oluşturan her birey sanki kendilerinden çok bağımsız bir oluşummuş gibi devleti yüceltmeye başlamış, oluşturulmaya çalışılan hiyerarşiye ön ayak olmuşlardır. varoluşsal bir üstünlüğü de bu devlet “adamlarına” verdikçe artık ipin ucu çoktan kaçmaya başlamıştır. zaman artık ne yazık ki bu büyük görünen siyasilerin yanında önünü ilikleme zamanıdır.

franz kafka’nın şu sözünü iliştirip huzurunuzdan ayrılacağım;

“özgürlük, babaya karşı gelmekle başlar.”

padişahı dağın başında türkü söyleyip hicvetmek kolay. dadaloğlu yiyorsa gelsin şimdi bir tweet atsın haşmetli aleyhinde yiyorsa (!)

valla bence asıl celali isyanlarından sonra bitti iş. şu an bunu artiküle etmeye enerjim yok ama.

aman tadımız kaçmasın. yerimizden olmayalım.
başımız ağrımasın düşüncelerinin tezahürü sonucunda türk toplumu biatçı bir misyona evrilmiştir. haklı taşkınlık yapan kişilerde anında susturulmuş ve sindirilmiştir.

#3051687

anayasaya referandumuna hayır propagandası bile yasaktı.
bir sene sonra aynı türk halkı 1983 genel seçimlerinde askeri hükümeti çöpe atmıştır.
(bkz: everyday i'm çapuling)