türk savcılarındaki kibir ve öz güven

memur olmasındaki ana gayenin millete hizmet olduğunu unutup, millete üstten bakan memur hareketidir. belli mesleklerde daha yoğun olmak üzere birçok memurda görülebilir. bazılarında yeni başlamış olmanın verdiği gazla geçicidir. bazılarında da karaktersiz olduklarından dolayı kalıcıdır.

sadece savcılar değil toplumun çoğunluğunda görülen durum bu. güç sahibi oldukları zaman bunlar oluyor maalesef. her zaman kendime derim 'bir insanın nasıl birisi olduğu güç eline geçtiği zaman anlarsın asıl' diye.

özgüven elestirilecek bir sey midir diye sorası geliyo insanin...

birazcık özgüven de olsun diyorum ben. olmayınca olanlar malûm. hasta kendi uygun gördüğü tedaviyi uygulamadı diye her gün bir hastanede şiddet gören veya öldürülen doktor. vatandaşa maske tak bile diyemeyen, hiçbir kuralı uygulatamayan polisler. velilerin whatsapp grubundan tüm eğitimi yönlendirdiği öğretmenler. şurada itibarı olan mesleklerden bir hakimler savcılar kalmış bari onları rahat bırakalım. zaten halkımızda yeterince saygısız bir özgüven hakim, başka kimseye gerek kalmıyor.

öncelikle düzeltilmelidir ki onlar cumhuriyet savcısıdır.
zamansız ve temelsiz; hak edilmeden elde edilen her makam, ünvan, yetki, şöhret kişinin bozulmasına ve bununla beraber yanlış davranmasına sebep olur. ben bunun, insanın doğasında olduğunu düşünüyorum. bu durumu sadece cumhuriyet savcılarına indirgersek oldukça sığ bir alanda konuşmuş oluruz.
bu yüzden, burada konuşulması gereken konunun, kişinin alanında yetkin olmadan yetkili konumuna nasıl geldiğini konuşmak olduğunu düşünüyorum.