türk siyasetinin temel sorunu

siyasetçiler halkın içinden çıkıp geldiği için aslında (bkz: türk halkının genel sorunu) ile benzer özellikler gösterir. yine de ayırt edici tarafları da vardır.

1) bugün savunduğu ideolojinin yarın tamamen tersini savunmak:
aman efendim siyaset bu. siyasetçiden düz çizgide gitmesini bekleyemezsiniz falan denmemelidir. basit konularda elbetteki fikir değişiklikleri olur kimse bunu yadırgamaz fakat sözgelimi; sizin en büyük vaadiniz x'i yapmak ise ve halk da bu yüzden size oy vermişse fakat siz bir süre sonra x'e tamamen yüz çevirmişseniz hatta x'in tam karşısındaki y'yi benimsemişseniz bunun adı siyaset seğildir. gerçek makyavelizm bu değildir. işin ilginç tarafı hadi bir siyasetçi, tek bir kişi böyle bir değişim yaşadı, kocaman halk kitleleri nasıl bu değişime ayak uydurup o kişiyi desteklemeye devam eder bu da ayrı bir konu

2) rövanşizm.

3) siyasetçilerin tek mesleğinin siyaset olması: iş dünyasıyla, çalışma dünyasıyla en önemlisi işçiyle hiçbir zaman haşir neşir olmamış birisi bir siyasetçi olarak eksiktir.
vs vs.

katil abd ortodogudan ve ülkemizden defol diyemeyenlerin çoğunlukta olması.
mecliste bulunan amerikancı partiler ve onların peşinden giden hareketler.

siyaset ile uzaktan yakından alakası olmamasıdır.

nasıl konuşmaları gerektiğini bilmiyorlar.
cahil özgüvenleri var.
eğitim almayı geçin, hakkında bilmedikleri bir sürü konu hakkında konuşuyorlar.

siyasetin türk tipi olmasıdır.

karınları tok ve dokunulmaz oldukları için kendileri çalıyor kendileri oynuyor.

gerizekalılık.

siyasetin olmayışıdır.

türk siyaseti.

aslında sorun ne siyasettedir ne de insanımızda. genel olarak insanlık sorunludur.

kefenin sanıldığının aksine çok cebi olması ( hatta sırf cepten oluşması )

seçmenin cahil olmasıdır. yoksa siyasette böyle kişiler barınamaz.

yukarıda havalar her zaman iyidir.

(bkz: omurga)

laiklik olmaması.
gayet net bir şekilde en büyük sorun bu.dinin siyasete karışması,daima korkunç durumlara sebep olmuştur:ortaçağ avrupası,osmanlının "dini inancımıza aykırı"deyip heykelleri,onu,bunu reddedip rönesans'ı kaçırması ve çöküşün başlaması..bunlar en basit örnekler.din,siyasete girmemeli.zaten niye giriyor;onu da anlayamıyorum ya.din,dünyanın en bireysel şeyiyken kalkıp da bunu yönetim biçimine sokmak aşırı yanlış .ve daima kötüye kullaniliyor

eğitim

türkiye'de aklı olan değil parası olan siyasetçi oluyor.

koktuk sevdası akraba kayirma derdi.

çok fazla sorunu olması.

kleptokrasi, nepotizm ve gerontokrasi.

sorun bir "türk siyaseti" nin olmayışında.. ne ulusal ne uluslararası arenada.. siyaset, iktidar olanakları kullanılarak yandaş ve taraftar kitlesi finansı üzerine programlanmış durumda. kör parmağım kör gözünelik doğru ya da yanlış gelişmelerde bile bütüncül bir tercih kullanılamıyor, oluşturulamıyor. geçimi ve geleceği iktidar olanaklarına bağlı ekipler, kendi dışındakilerin tamamını düşman görüyor/gösteriyor.
dolayısıyla hangi türk siyaseti hangi sorun. siyaset diye yapılanın kendisi sorun. göstermelik hamasi klişeler, simgeler vd hiçbiri kapsayıcı bütünlükte değil, hiç biri gerçek içeriğinde değil.
işte dünya, işte bölge işte biz.. biz ve son 25 yılımız. ekonomimiz, eğitimimiz, adalet, sağlık, güvenlik, dış politikamız vd..
işin kötüsü ve en acıklısı bunun siyaset olduğunu sanan kimilerimiz...