türkiye'de muhalefet neden kazanamıyor sorunsalı

birkaç sene önce gal (gallerli) bir kadınla muhabbet etmiştik. kendisi benden birkaç yaş büyüktü. işte 3 sene önce olsa, ben 41, o 45 yaşında falandı o zamanlar. babası davutlar'dan ev almış bu daha bebekken falan. o da neredeyse her yaz geliyormuş ufaklığından beri. babası yaşıyordu ve artık onu ziyarete geliyordu tabii.

neyse... ülkedeki siyaset konusu açılınca bana hemen, "sizin muhalefetiniz nasıl?" dedi. yani işte sayısız senedir iktidar değişmiyor ve bu herhalde bir batılının kolay anlayabileceği bir şey değil. yani biz bile 90'larda böyle bir şeyi hayal edemezdik...

iktidarın çok güçlü olduğunu kabul etmekle beraber, sanki şu iktidarı deviremememizin esas sebebi, halk olarak "arkasında duracağımız" bir muhalefet olmaması gibi de geliyor bana. yani 10 muhalife sorarsanız en az 3'ü ki bence 6'sı falan, "chp'ye pek bayılmıyoruz da iktidarı devirebilmek için en güçlü oluşum da o" der bana göre. akp'lilerden de vardır mutlaka öyle kişiler ama sanki çok daha azdır.

eskiden shp, dsp ve chp vardı mesela merkez solda. biri çok mu şımardı, saçmaladı ya da işte yanlış adım attı, ötekine ver... bu kadar basitti yani olay. şimdi chp'nin alternatifi hakikaten yok. yani zafer partisi'ne oy vermeniz onları chp'nin alternatifi yapmıyor. chp'nin bir muadili yok yani, o çizgide o kadar güçlü bir parti daha yok. ha, diyebilirsiniz ki chp'nin çizgisi çok mu çizgi... bu konulara girebilirsiniz de bunu bana sormayın. ben geçen genel seçimlerde iyi parti'ye vermiştim oyumu. hala bundan pişman değilim. kk'ye mecburen oy verdim cb adayı olarak ama parti olarak önüme ilk kez güçlü bir alternatif çıktığından hemen ona kaydım. yani iyip ve akşener hayranlığıyla falan alakam bile yok da işte hayatım boyunca chp'ye oy vermiştim bundan öncesinde ama hep mecburiyetten. ilk kez iyip gibi bir alternatif çıkmıştı önüme ve ona kaydırıvermiştim oyumu.

yani böyle arkasında yekpare vücut olup da iktidara kükreyebileceğimiz, oy potansiyeli çok yüksek bir muhalif parti var mı sizce ülkede? bence yok ve bu da muhalefet olarak sürekli kaybetmemizin ana sebebi gibi geliyor bana.

en son belediye başkanlığı seçimlerinden sonra ve bilhassa 19 mart süreciyle birlikte işler de değişti tabii. yani bu son gelişmeleri denkleme katarsak işler çok girift bir hale geliyor. ben böyle bir analizin altından kalkamam sanırım. zaten siyasetten çok da anladığım söylenemez. ama işte en azından yakın zamanlara kadar muhalefet olarak hep kaybetmemizde, akp/rte'nin bir bölüm sonu canavarı gibi olmasıyla birlikte, muhalifler olarak süper bir güven ve inançla arkasında durabileceğimiz, oy potansiyeli yüksek bir muhalefet partisinin olmaması da büyük rol oynadı kanımca.

fazla sıkıysa biraz gevşet fazla gevşekse biraz sık felsefem gereği, bu aralar gireceğim son politik içerikli tanım olabilir bu. yani ister istemez geriliyorum politik konulara girince. söyleyebilecek farklı bir şeylerim olursa gene girerim de şimdilik bu kadar diyelim.

kazanamıyor değil, kazanmak istemiyor. salt chp'den de bahsetmiyorum. eğer iddia edildiği gibi olağanüstü bir durum varsa bütün muhalefet birleşir. yok eğer böyle yapmıyorsanız "bu son seçim" martavalını kimse yemez. herkes ekmeğinde bakınca.

hem de elinde bu kadar malzeme varken, şaşılacak iş doğrusu.

çünkü iktidar da muhalefette aynı kapının uşaklığını yapıyor. biri sağdan öteki soldan gidiyor kritik eşiklerde yolları birleştiriyorlar veyahut kendini zayıf duruma düşürerek ötekinin önünü açıyor.

kumarhane misali, hep kasa kazanıyor.

çünkü bütün ipler iktidarın ellerinde. yirmi beş sene geçmiş hala bu gerzek sorular.

halka temas edemiyorlar alüminyum. zaten solcu hepsi.. *

video.haber7.com/video-gale...

çünkü gakko, beyle bir gayeleri yok.

davarlar çünkü.

sonra aneliz edersiniz ya daha kaç sene var

bizim ülkenin partileri gözümde , aynı oyun parkında oynayan aynı mahallede yaşayan , yeri geldiğinde aynı sofradan yiyen ama birbirlerinden nefret etseler dahi ayrılmayan akraba topluluğuna benziyor.

çünkü onlar da iktidarı başta tutmak için dizayn edilmiş durumda maalesef, içlerindeki bazı var olan isimlerden anlayabiliriz. üstelik bunların yolunu açıp iktidara gelmelerini sağlamışlardır.

cunku muhalefetin butun bilesenleri akp'ye oranla ya mal ya da daha cok cikar pesindeler.*

çünkü hepsi iktidarın dizayn ettiği oluşumlar.
türkiye'de iktidarın dizayn edemediği kendi ajandası olan iki muhalefet partisi vardır.
biri zafer diğeri dem parti.

eczacı daha iki gün önce "sayın devlet bahçeli'nin çağrısı değerlidir" diye bir açıklama yaptı. ekrem imaro ise süreç önemli tarihsel sorumluluk diye saçmaladı.
işte gel de bunları 3 iq'lu onlor otomon portoso diye hönküren muhalif seçmene anlat.

kazanmak istediklerine emin miyiz?

ülkede muhalefet yok cınım benim. bunu bir kafaya koy.
kimsenin amacı başa gelmek değil. bunu bir daha kafaya koy.
herkes tıkırında, vatandaş kimsenin penisinde değil, bunu net anla.

kimse senin sokuk faturalarını düşünmüyor. düşünmeyecek de.

çünkü muhalefet chp.
chp'nin görevi kendisini sol bir parti olarak gösterip sosyalist, komünist, sosyal demokrat ya da sadece demokrat bir muhalefet oluşmasını engellemektir. bir sol parti seçime mi girecek, hemen "oyları bölmeyin" şarkısını söylemeye başlarlar. peki o zaman bölmeyin, siz bize oy verin denildiğnde de omuz silker, g*tlerini döner giderler. sonunda yüzde 25 oy alırlar. ilhan selçuk da çıkar "millet millet değil ki, illet" der. bir başka bahara bakarız.
hadi diyelim chp has muhalefet, al işte içinden çerçioğlu gibi adamlar barındırıyor. salla biraz, dökülecekler chpli mi akpli mi anlayamazsın. bir tek öztırrık hariç. adam has muhalefet. 105 yıldır partide. vekil, bakan, üst düzey bürokrat. adamın rahatını bozmayın.

aslında kazanıyor. ama ingiltere destekli akp teker teker tüm seçilmiş başkanları içeri atıyor. artık oy sandıklarını siz hayal edin.

2 keci versem gudemeyecek adamlar cunku, yalan aöylüyorlar.

amaaan, neyse.

çok çeşitli faktörler etkili fakat kısaca özetleyecek olursam: iktidar liderine babam, reis, dede diyecek kadar benimseyen kimi zaman daha da ileri giden seçmenlerinin olmasının iktidarı güçlü kıldığını düşünüyorum. onlar varlar ve çoklar. o kemik kitlenin fikrini değiştirebilmek de oldukça zordur. muhalefet özelinde konuşacak olursam birlik yok, parti içinde dahi birlik yok. ki çoğu zaman muhalefet olduğunu düşündüğümüz siyasiler daha sonrasında iktidar yanlısı olduğunu gösteriyor. bence bunun en güncel ve en can sıkıcı örneği sinan oğan'dı. yalnız o kadar kısa sürede insanların sevgisini kazanmış olmasını takdir ediyorum. seçimde kendini akp'ye satıp ortalıktan kaybolmasaydı başarılı bir siyasetçi olabilirdi belki, kimbilir? şimdi onu geçelim. türkiye'deki siyaset çok karışık, kimin eli kimin cebinde belli değil. bunaldım. çok değerli yüzeysel fikirlerim bunlardı. (bu tanım laf olsun torba dolsun mantığıyla yazılmıştır.)