türkiye’de müzik yapmanın zor olması

15 yıldır müzikle uğraşıyorum. bu benim mesleğim değil ama profesyonel olarak ilgileniyorum. hatta işimden arta kalan zamanlarda gitar eğitmenliği de yapıyorum. ekipman vs enstrüman almak çok pahalı bu da yaptığın müziğin ileri gitmesini engelliyor. bu piyasada da bir ponzi üçgeni hakim. hep üstekiler kazanıyor bunu maddi olarak söylemiyorum ,yaptıkları iş bazında.yaptıkları işlerin ne kadar kaliteli olduğu da tartışılır. benim gibi bir çok insan olduğunu düşüyorum. bu sebeplerden ötürü tamamen müziğe yönelemiyorlar. bu durum kaygı seviyelerini artırıyor.sonucunda üretemiyorlar ve biz de hep aynı tınıları hep aynı sözleri duyuyoruz. youtuberlar bile sırf kitleleri var diye şarkı yapıyorlar ve milyon görüntülenmeye ulaşıyorlar . gerçekten müzik yapanlar ise puslu köşelerine çekiliyor. sırf yaptıklarının duyulması için ciddi bir pr almam gerekiyor bu da olmayan için çok zor bir durum. bir yerlere gelmiş olanların sırf sesinin güzelliğinden olmadığı aşikar. sonuç gerçekten bu koşullarda müzik yapmak çok zor , yeni birilerini keşfetmek istemeyen dinleyici kitlesi de çok. kulaklarının konfor alanından ne yazık ki çıkamıyorlar, bildik sularda yüzmek istiyorlar. umarım ilerisi için bu durum düzelir, bu işi gerçekten yapanlar istediği kitleye ulaşabilir.

özellikle anadolu'daki küçük şehirlerde daha zor. orkestra olayı sıfır. ne kadar az müzisyen o kadar az para. bir üstteki değerli yazarın dediği gibi ekipmanların fiyatları da ayrı bir sıkıntı. kendi müziğimi üreteyim diyorum. herşey ateş pahası. şöyle kaliteli ses kartına, mikrofona, bilgisayara, daw, plugine falan ulaşmak hayal gibi.

bahsettiğimiz şey kaliteli müzikse kesinlikle hak veriyorum.
kaliteli örneklerimiz yok mu elbette var, beş parmağın beşi de bir değil.
ama her önüne gelen parça çıkartabiliyor artık, kaliteyi düşüren temel etkenlerden birinin de bu olduğunu düşünüyorum.
spotify'ın youtube'un derinliklerinde keşfedilmeyi bekleyen şeyleri bir inceleyin ne demek istediğimi anlayacaksınız.
haklı eleştiridir, başlığı açan yazar arkadaşa teşekkür ederim.

türkiye'de halktan biri için yapması kolay 5 şeyi sayamam.

gitar çalmaya ilk başladığımda bir paket gitar teli 25 liraydı şu an aynı marka aynı tel 60 lira.

edit :karga hariç 64

amacınızın ne olduğuna göre değişir.

çünkü değer vermiyoruz kolaya kaçıyoruz yapımcıların birini keşfetme elinden tutup ünlü yapma tanınabilir olmasını sağlama iyi prodüksiyonlar sağlama olmadığı içindir. harika seslerimiz değerlerimiz var kaçı kesha, dua kipa, ava max, avicii, kygo, gibi dünyada tanıniyor kaçı ingilizce şarkı yapıp amerika kıtasından afrika'ya avrupa'dan uzakdoğu'ya müzik satiyor. arka planda çalan ezgilerimiz dip dıs dip dıs arada darbuka sesidir. her şarkıcının kendine has müzik tınısı vardır örneği alan walker müziğini duyarsınız tanırsınız ya da avicii tiesto david guetta gibi nice örnekleri var. futbolda daha doğrusu sporda olduğu gibi bu sektörede pek önem verilmiyor.

ülkede şu an kaliteli müzik yapan olmadığı için pek de bir şey kaybetmeyiz. hele ki rap'ın içinden geçen bu yeni yetme koko gençliğinin, gözü sol anahtarını görmez umarım.

müzik yapmak dünyanın hemen her yerinde zor. tabi gelir modelinizi yaptığınız müzik üzerine kurduysanız.
türkiye gibi insanların açlıkla mücade ettiği bir ülkede müzik ve sanat hakkında konuşmamalıyız bence.

şuan bir sanat eseri çıkarmak için dahi hem popülerlik hem de kuvvetli bir maddi duruma sahip olunması gerekiyor. tiktok da tanımış olduğum bir kaç kişi videolarının izlenmesi yükseldikten sonra müzik çıkartmış, klip yapmış. tabi tanınmayınca bu işler biraz zor.

bir şekilde ünlü olduysanız müzik yapmak da film çıkarmak da kitap yazmak da çok kolay. ancak kalite, niteliklilik yerlerde elbette (tabii ki istisnası da olabilir). kaliteli müzik yapan gruplar ve şarkıcılar ise ne yazık ki kaybolmaya yüz tuttu.

katılmadığım önermedir. müzik yapmak sizin için, pahalı ekipmanlar almak, bir bar veya meyhanede program yapmaksa zaten buna müzik denmez!

gidelim 17-18 yy. bir bakalım ünlü bestekarların hayatına, mozart cebinde beş para yokken yaptı “saraydan kız kaçırma” operasını. beethoven, 9. senfoniyi yazarken sağırdı ya! ama bir başyapıt koydu ortaya. o tarihlerde neyin ekipmanından bahsediyorsunuz? ulen elektrik bile yoktu.

gelelim bize; neşet ertaş çok mu zengindi? aşık veysel? mahzuni? binbir zorlukla tutundular hayata ama asla vazgeçmediler “eser” üretmekten.

sizin derdiniz, peçeteye istek yazılarak gönderilen bir mekanda program yapmaksa, buna “müzik” denmez zaten.

sanat adına kolay olan bir şey söyleyin lütfen nolur rica ediyorum.

nasıl zor apk. ulan herhangi iki kelimeyi yan yana koyup arkaya b*k**n bir müzik koyan rapçi olup milyonlarca tık alıyor nesi zor.

yani bilmiyorum uzi suzi ne bileyim mc kadastro gibi isimlere bakınca çok da zor değil gibi sanki.

türkiye de avokado yetiştirmekte zor. terk edelim ülkeyi dimi.

müzik aletleri cehennemden inmiş gibi el yakıyor. çocuk nasıl ilkokul çağından farklı ensturmanları deneyecek, ses kullanımı öğrenecek, alan bulup pratik yapacak, garaj bulup grup kuracak?

apartmanda kafasında kırarlar. okulda da kitlidir müzik odası.

hangi parayla prof ekipmanlar arasında dolanıp elektronik öğrenecek, mix öğrenecek bu bebe?

yazık telefonla oynayıp "bi dinle şahane oldu" diyen var. apple aldım diye home studio kurdum sanan var.

bunlar o birikimle albüm çıkartınca aha manzara.

yapmak zor, yaptığın müziği dinletmek daha zor...

hiç katılmıyorum. seda sayan'ın bütün eşlerinin/sevgililerinin albümleri var.

artık her şeyde olduğu gibi müzikdede maalesef para konuşuyor. paran varsa kayıt yaparsın paran varsa klip çekersin. paran varsa reklam yapar adını duyurursun. yoksa sadece kendin için çalarsın.
smule diye uygulama var çoğu bilir belki orada öyle sesler varki şimdi sanatçıyım diyen insanlara bin basarlar. ama maddiyat olmadığı için orada kendini duyurmaya çalışan da çok. tabi zevk için katılanda.