türkiye’de para ile yapamayacağın bir şey var mı sorunsalı

yeteri kadar varsa herşey yapabilirsin örnekleri çoktur. parası olana türkiye cennettir.

başlıkla ilgili olarak sakıp sabancı'nın engelli çocuğu ile ilgili bir sözünü hatırlatmak isterim; şöyle ki "malikanelerim, fabrikalarım, bir sürü param, son model arabalarım olsa ne olacak; oğlum hiçbirini kullanamadıktan sonra" . sanırım bu herşeyi özetler.

dilbilgisi kurallarını öğretmek parasız yapabileceğim bir iyilik olabilir. şurdan başlayalım. 'türkiye'de, var mı?' ayrıca bir şey'in yazımı için yazarı tebrik etmek boynumuzun borcu.

edit: başlık hızlı bir şekilde düzeltilmiş, modlara sevgiler.

bu da fakirlerin paraya tapma biçimi, parası olsa her şeyi yapabileceği ile ilgili fantezi dünyasını süsleyen beleş hayaller kurmak. bu insanlar herhangi bir şeyle her şeye hükmedebileceğini sanan angutlar. bu bazen para oluyor, bazen diploma, bazen ahlak, bazen makam, mevki, bazen iyi insan olma iddiası. fakirler paraya, salaklar akla, cahiller bilgiye, zayıflar güce, korkaklar cesarete tapar ve etkileyici bulur.

bunların hepsi de bir sihirli değnek arzusu olan gerizekalılardır, sapık bir hükmetme arzusu kendilerine hükmediyor işte. hepsi bir arada bayağ bir lakırdı koparıyor işte. kadınlar da mesela sadece bir organları aracılığıyla her şeye hükmedebileceği sanrısında. şizofreniler ama, sorun şu ki toplumsal bir şizofreni olduğu için klinik vaka olarak değil, yine bizzat normları kendisi belirleyen toplum tarafından normale dönüştürülüyor. zaten toplumsal her şeye izin vardır. bireysel olursa sıkıntı, bireysel hezeyanlar şizofreni, toplumsal olanlar ne? hiç.

kapitalist sistemde parayla herkesi, her şeyi satın alabilirsiniz.

ülkelerden bağımsız, yeterli para ile yapılamayacak hiç bir şey yoktur.
her şeyin bir fiyatı vardır, insanlar dahil.
"beni satın alacak para daha basılmadı" cümlesini kuran insanın önüne, o ana kadar dilini yutacağı tutar koyulmamıştır.
onu koyun, kendini paketler*