türkiye’yi bisikletle gezmek

eveeet! uzun süredir hayalini kurduğum birşeyi yapmak için yavaş yavaş planlar yapmaya başladım ancak hala aklımda birer taslak olarak duruyorlar. mevzu şu:

türkiye’yi bisikletle ankara çıkışlı olmak üzere karadeniz boylarından doğuya, güneydoğu’ya, akdeniz’e, ege koylarından tekrar ankara’ya dönecek şekilde 4 aylık bir sürede gezmek istiyorum. römork almayı düşünüyorum ve buna eşyalarımı koyup uğradığım köylerde ufak tefek vereceğim hediyelerimi taşırım. tabi bu şimdilik bir taslak kafamda. hala tam planımı yapmadım.

nasıl olur hiç bir fikrim yok, sadece uzun süredir aklımda olan bir hayal. bunun için 4 aylık zaman verdim, çünkü ücretsiz izin almayı planlıyorum. bu süre yeter diye kabaca bir hesap yaptım (günde 100 km, 4 ayda 12000 km), zor gibi ama imkansız değil.

aslında korkmuyor, yapısı gereği hep pozitif, insanın içindeki iyiliğe inanan bir tip love will save us. ama o kadar iyiliğe inanıpta pippa bacca gibi de sonu olsun istemem şahsen.

velhasıl kelam aileme bile söylemeyeceğim bu planım hakkımda ‘pros and cons’ istemekteyim siz değerli kafa yazarlardan *

istanbulda ölme ihtimaliniz %101 olabilir aman dikkat.

yapmadan önce iyi araştırıp, karar aşamasında cesur olunması gerekir.

gel vazgeç bu hayalden abiciğim.

buradan

intihara teşebbüs olarak nitelendirilme ihtimali olan eylem.

mevsim ve yol şartları dikkate alındığı sürece neden olmasın, tabii ki olur, mümkündür.

fakat öncesinde, mevzuya hakim olmak ve ısınmak için, yuvadan 50-100 km uzaklıktaki yerlere git gel yapmak, çok doğru olacaktır.

hele bir de ankara gibi bir yerden başlanıyorsa, son derece iyi bir planlama yapmanın yanında, fizik kondisyon olarak da kendini hazırlamak, büyük önem taşımaktadır.

naçizane tavsiyem, böyle bir maceraya ankara'dan başlamamak yönünde olacaktır.
bisikleti yükleyip bir otobüse, kastamonu cide ya da amasra lokasyonuna kendini attırmak ve oradan sahil yolunu takip ederek sinop, samsun, ordu istikametinde devam edip artvin'e ulaşmak, yolculuğun başlarının son derece keyifli geçmesini garanti altına alacaktır ki, sonrasındaki doğu ve güneydoğu anadolu rotası için müthiş bir özgüven ve enerji depolanmış olacaktır.

şunu da not olarak düşeyim; eğer yolunuz trabzon beşikdüzü'ye düşerse, sizi hayal bile edemeyeceğiniz bir ortamda ağırlamaktan büyük keyif duyarım.
yolunuzun hemen üzerinde, deniz kenarında, formata uygun şekilde...

istanbuldan gecerken bisikletten inip elinizle taşımanıza sebep olacaktır. istanbul ve bisiklet birbirine uymayan zıt kelimelerdir.

bisikletin iyiyse saatte 20 km gibi gidebilrsin. römork ile bu hızın 12-15 km civarına düşecektir. günde 100 km gitmek ciddi bir kondüsyon gerektirir ve bunu günlerce devam ettirebilmek için önceden bu yönde egzersizlere başlanmış olması gerekir. günde 8 saat pedal çevirmek, maksat sadece bir güzergahı tamamlamak ise mantıklıdır. esasen bisikletle tura çıkmanın mantığı sürüş esnasında çevre güzelliklerini fark edebilmek, güzel yerlerde kısa molalar verebilmek olmalı. aksi taktirde tv de doğa belgeseli seyrederken egzersiz bisikletinde pedal çevirmeye benzeyecektir.

karadeniz sahil yolu güzergahı başlangıçta aşırı sıcaktan sakınmanızı sağlayacaktır. ilk sefer olarak akdeniz sahili seçilmemelidir. güneş koruyucu krem 50+ faktör tavsiye edilir yoksa gece yatarken epey sıkıntı çekersiniz. (tecrübeyle sabit) yine ilk sefer için en mantıklısı bir araçla artvine gidip oradan samsun yönüne doğru geri gelmek olacaktır. trafiğin gitgide artması, gitgide azalmasına yeğdir. yol trafiği azaldıkça dikkat kaybı başlar, dağa bayıra şelaleye ırmağa daha dikkat edersiniz. ancak yol trafiği arttıkça dikkat yolda olur daha dikkatli sürmeye başlarsınız. beğendiğiniz bir yeri sürerken seyredip hayallere dalmak çok kötü bir fikir. beğendiğiniz yerde durun. tadını çıkartın. tekrar yola çıkın. bir önceki molanız 10 dakika önce dahi olsa ya durun ya da fazla incelemeden devam edin. türkiye'de dikkat yolda ve aynada * olmak zorunda maalesef.

düzgün bir planlama, alternatif planlama, iyi bir kondüsyon hazırlığı ve yeterli emniyet tedbiri* ve bir acil durum planı ile gayet keyifli olur. çadırda kalmayı dert etmezseniz daha da keyifli olur. (not: doğada mola verdiğinizde çöpünüzü toplamak gerekliliğini hatırlatmam ayıp olur. söylemeyeceğim bu yüzden.)

son olarak. selfie çubuğundan daha gerekli olan şey, yol kamerası. gayet ucuza satılmakta internette. çok kaliteli bir şey olmasına gerek yok ama güvenliğiniz açısından, olması iyidir.

en en son olarak. birkaç foto ve fotoların hikayesini bizlerle paylaşmayı unutmamak gerek. sağlıcakla.

edit: beşikdüzü'ne uğradığınızda haber verin, ben de geleyim. sondaj #239311 ağırlayacakmış madem. kaçırmam.

pros:
cok guzel manzaralar
guzel ve farkli yemekler
cons:
tehlikeli iste

aslinda imkanin varsa tayvan`a git. benim bir arkadasim tayvanda yasadigimiz donemde butun adayi bisikletle gezmisti. kiz sanirim 23-24 yaslarindaydi, tek basina cikti heryeri gezip geldi. (tayvan dunyadaki en guvenli ulkelerden biri)

zor ihtimal..
yapılır mı evet..
ama şans lazım..
10 sene önce bi gezerdin..
varsa imkan sahilde gez..
ama gelinlik ile gezme..

yanımda biri olsa misalen sevgili vs. yapabilecek birşey size tavsiyem yalnız olmayın.

ya köpek ya da tecavüzcü saldırısına uğrarsın. her yer de suadiye sahil değil… a yozgat realness exist.

kadınsan öleceğini düşündüren aktivite, benzerleri görülmüştür, rezalet.(bkz: pippabacca)

gereksiz bir çabadır. paçalı şahin'e binmiş dört hırbo yanına yanaşıp tacize, zorbalığa başladığında türkiye'de neden bu kadar çok paçalı şahin ve hırbo bulunduğunu düşünerek kuzusuna kurduna, yunus'una emrah'a söve söve dolaşırsın.

#239140
akibetini bilen varsa aydınlatmasını rica etmekteyim.
t:bisiklet ile türkiye gezisi yapmak.

başlığı açan arkadaş kurduğu hayali gerçekleştirdiyse, umarım 26 yerinden bıçaklanıp çalılara atılmamıştır.

hani afganistan'da donla dolaşsan, hemen hemen aynı risk seviyesi.

ben naçizane 8 kilometrelik bir mesafeyi yol alıyordum günlük, dönüşü de hesaba alırsak 16 kilometre.

diyorsun ki, "bu memlekette bisikletle gidilmez."

bisikletliye yayanın ayrı, vasıta kullananların ayrı saygısızlıkları var. hani kıyaslarsam, şoförler direkt olarak hayatına kastettiği için, onlar bir adım önde.

memleket insanının bisikletle münasebeti, mahalle sokağında, çok uzaklaşmadan, daire şeklinde birkaç tur dönmek.

hemen hemen her konuda olduğu gibi, bunda da bir arpa yol alamamışız.

bisiklet yolun yok, var olanında da bisikletliden başka herkes orada, nuh'un gemisi daha tenhadır a. bir satıcılar eksik tezgah açan.

şimdi sen giymişsin kısacık şortunu, taytını, atletin var üstünde ya da önü açık kısa kollu ipekten bir gömlek, kafanda kask, gözünde sarı gözlük, sırtında çanta, hanzolarun kurtarılmış bölgesine giriyorsun, frenleyip, tebessümle selam diyorsun, geziyorum ben.

yov bu neddir böyle yov, ehlamızı bozacak, bebelerimize kütü örnek ğolacak, yov kovin gitsin vermayın ha büna çeay meay!" derler.

öyle yerler var ki, gözlerini size sövüyormuş gibi belertirler.

öyle yerler var ki, arkanı dönsen bisikletini bulamazsın.

selam versen alamazsın, hayırlı işler desen teşekkür duyamazsın.

yabancıyı pek sevmezler.

bizim milletin misafire kapısı açıkmış, allah misafiri severlermiş, geçti o işler, eski türk filmlerinden tadın.

yolda gidiyorsun, üstün başın yukarıda tarif ettiğim gibi, aa, küçük güzel bir sokak, dur şuradan gideyim, bir giriyorsun sokağa, ben ırak'a mı geldim? yoksa suriye'ye mi? türk yok sokakta, afganlar pakiler, ne biçim bakıyor gözler, bir an önce o çıkmak istiyorsun o sokaktan.

bisikletle çıkarsın çıkmaya da, eve sağ salim döner misin? dönsen, seyahatinden memnun mu dönersin? yoksa ülkeden daha da nefret etmiş olarak mı?

ben bunu motosikletle yaptım ve de yapıyorum. bazen araya uçak, tren, otobüs ya da otostopta girdi. tabii bu şekilde gittiğim yerlerin çoğuna daha sonra motosikletle de gittim. nasip olursa temmuz'da yapacağım son tur neticesinde motorumun girmediği sadece tunceli, muş ve bingöl kalacak belki kafam eserse bir gün oralarada sürerim.

2 teker olsun çamurdan olsun. eminim bisiklette başka bir keyif verecektir. kim bilir belki bir gün bisiklet ile de yaparım bir türkiye turu daha. bu ülkenin her yeri başka güzel. tek sorun insanlar. gidin görün her yeri elinizden geldiği sürece. fark etmiyor nasıl gittiğiniz.

intihar etmek istiyorsanız böyle karmaşık yollara gerek yok. bisiklet dahil ne kadar para harcayacağınıza karar verin, ben yarı fiyatına hallederim.

yazacağımı daha önce yazdım yukarıda.

yüce meryem aşkına, yokuşu çıkan iki kişiyle yokuş sohbeti yapmak istedim ama nefesim yetmedi. biliyorsunuz benim birtakım garip sohbet hayallerim var, birisi de pisuvar muhabbetleridir.

dedim ki içimden,

beyefendi bu yokuşu bisikletle çıkmak istemezdim, sanıyorum duysalardı "biz de!" derlerdi.

bunlar tüm ege'yi pisletle gezer allahıma, abimler tam teçhizatlıydı. belli ki pek pedal basıyorlar.

allah tekerinizi indirmesin. her gidenin arkasından dediğim gibi, güle güle omarım...

yokuşlar bi tık geri adım attırıyo ama benzin fiyatlarını görünce karavan hayaliniz otomatik olarak buna dönüşüyor.