türkiye'yi ne kurtarır sorunsalı

ölene çare yok diye biliyorum..?

(bkz: güldüm ama verdim eksini)

birkaç fikrimi yazacaktım sonra ilk entry'yi gördüm. kusura bakmayın ama büyük saçmalamışsınız. isimden bayraktan marştan niye vazgeçelim? hadi rejim vs tartışılır, yerine daha güzeli tabii ki gelsin ama türkiye'yi artık türkiye olmamak kurtarır diye bir bakış açısı inanılmaz yani. kafanız buysa iskandinav ülkelerinden birine göçmek için uğraşmanızı tavsiye ederim, (direkt git desem şartlar muhabbeti başlayacaktı) belli ki ülkenize gram sevginiz yok.

şu saatten sonra çok devrimsel bir hareket kurtarır ama geri kaçmak siyasi laga luga yapmak, önü kesmek, baltalamak, yanlış aksettirmek yok.
insanlık namına kalkınma olursa olur.
yoksa otururuz kıçımızın üstüne ölmeyi bekleriz.
bir hayatımız varsa o da boşa gitti iyi mi ?
boşu boşuna yaşadık güzelim hayatı başka başka insanlar yüzünden..

her alanda köklü reformlar, gericiliği domine etmeyi düstur edinmiş bir siyasi rejim.

inanç. son yıllarda bu ülkede çalınan çok şey oldu ama en büyüğü bu. insanların yarınlara olan umudu, inancı çalındı. sömürüldü. ülkeye, toprağa küstürüldü. ne inancı yav falan diyenler olacaktır, nasıl kurtarsın ülkeyi inanç. çok klişe gibi gelse de bazı klişelerden daha gerçek bir şey de yoktur.

ülkede yaşayan çoğu insan büyük bir umutsuzluk içinde yaşıyor. yüzü gülen insan bile böyle. hiçbir şeyin değişmeyeceğini dair düşünce o kadar büyük ki, insanlar artık hiçbir şey yapmıyor. ne kişisel ne de toplumsal bir amaç gütmüyor, düşünmüyor. bu ülkeyi terk edip gitmek isteyeni de köşeye çekilip sadece kendini düşünen, kurtarmaya çalışan insanı da yargılamıyorum. herkes buna zorlandı. ama tarihte bunun gibi çok örnek var. yeniliğe ihtiyacımız var. yeniyi ortaya koyacak, çıkaracak inanca. herkes yalnızca tekil kişiliğini düşünüp büyük bir etkiye sebep olamayacağını düşünüyor ve vazgeçiyor. ama bu umutsuzluğa kapılan kişi sayısı o kadar çok ki, muhtemelen hepsi bir araya gelse daha güçlü bir şey hissedemezdi.

eğitim, girişim, bilim.. bunların herkesi, her şeyi kurtarabileceğini zaten biliyoruz. ama bunlara nasıl gideceğiz ki inanmadıktan, vazgeçtikten sonra.

eğitim ve irticanın yok edilmesi.

cevabı kesinlikle "yeni bir bayrak, yeni bir isim, yeni bir milli marş, yeni bir rejim ve dinsizlik " olmayan sorunsaldır. bunu söyleyebilmek için artniyetli olmak gerekir.

sadece türkiye'yi değil dünyadaki bütün ülkeleri kurtaracak olan şey o ülkenin sembollerini/simgesel ifadelerini yoketmek ve değiştirmek değil, sosyal hayata hakim olan zihniyetini değiştirmek olacaktır. bu da akılla, bilimle, eğitimle , güncel bir hukuk anlayışıyla ve coşkulu bir değişim arzusu ile olacaktır.
bir insanın zihniyetini değiştirmesi önce kendisinden başlamalı, daha sonra çevresini etkilemelidir ki kelebek etkisinden söz edelim ve bulunduğumuz yeri, ülkeyi, coğrafyayı değiştirelim ve yozlaşmaktan kurtarabilelim.