tuval (film)

frank e. abney ııı* tarafından yazılıp yönetilen 9 dakikalık,* diyalogsuz, atraksiyonsuz animasyon film.

uyumadan önce ille de bir şey seyredeceğim, vaktim yok, yarın erken uyanacağım ama kısacık minicik bir kuple film rica edeceğim, aaa hayatta gözüme uyku girmez diyorsanız seyredin efendim.

film, eşini kaybeden ve resme küsen bir ressamın tekrar resme dönüşünü anlatıyor. hatta; uzun aradan sonra tuvale atılan ilk fırça darbesini anlatıyor demek daha doğru. öyle geniş zamanları, uzun bir süreci görmüyorsunuz. tıpkı durum öyküleri gibi hayatın içinden herhangi bir kesit sunuyor.

adam, yaşadığı kaybın acısını resme sığınarak mı dindirmek istedi? bu şekilde yorumlandığını gördüm ama bence öyle bir şey değildi. yaptığı son resim karısının resmiydi ve bu yüzden o tuvale/odaya/fırçaya/resme yaklaşmak istemedi. sonra bir şey oldu, önemli bir şey olması şart değil, bir şey oldu ve gözünde resim yapmak aklandı! hepsi bu. bazı şeyleri çok yanlış şekillerde birbiriyle ilişkilendirir ve sebepsiz yere küsüveririz. belki öyle olması da gerekir. ara vermeye ihtiyacımız var.

ne demiştik? uzun aradan sonra tuvale atılan ilk fırça darbesi. bu hissi çok iyi biliyorum. içinde özlem, heyecan ve biraz da korku barındıran bir his. en zor olan kısım resme başlamaktır ve ben boyaları karıştırarak, masayı tekrar tekrar düzenleyerek, kahvemi tazeleyerek, son bir sigara daha içerek başlangıcı geciktirmeye çalışıyorum. tuhaf.

başladıktan sonrası akıp gidiyor. "paslandım mı acaba?" korkusunun esamesi okunmuyor. o an çık karşıma picasso! modunda oluyorum. tabii ilk hataya kadar.

bir frank e. abney ııı filmidir.

kısa animasyon filmler her zaman ilgimi çeker. bu konuda defalarca yazdım. her izlediğim filmden sonra da yazarım ve genellikle bu tanımlar beğeni içeren tanımlar olur ama bu film için aynı şeyleri söylemem mümkün olmayacak. çünkü cidden vasat bir filmdi.

yaşlı ve tekerlekli sandalyeye mahkum olan bir ressamın hikayesi bu. bu ressam sanata küsmüş. ama nedeni ne yaşlı olması ne engelli olması. onu asıl yaralayan şey eşini kaybetmiş olması. bu kayıpla artık resim yapmaya küsen yaşlı adam bir anlamda hayattan da kopuk yaşamaya başlar.

bir gün torunu ile birlikte zaman geçirir. torunu da resim yapmayı seven bir çocuktur ve bir şekilde dedesinin iyileşmesine fayda sağlar.

bana göre öncelikle ziyadesiyle sıradan ve bilindik bir konu seçilmiş. bunu kabul edebiliriz. ama filmin dilinde de orijinal dikkat çekici hiçbir yan yok. animasyonlar da vasat.

boş zamanınız olursa, şöyle on dakika kadar zaman geçirmek isterseniz izlenecek bir film. çok kısa olması bir artı sayılabilir.